علائم حتمی ظهور - بانگ آسمانی

از ویکی‌مهدی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۵ توسط Vafa (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''علائم حتمی ظهور - بانگ آسمانی''' اشاره سومین نشانه از نشانه های حتمی، بانگ آ...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

علائم حتمی ظهور - بانگ آسمانی

اشاره

سومین نشانه از نشانه های حتمی، بانگ آسمانی است که در شب بیست و سوم ماه رمضان شنیده می شود و در بامداد آن، حجت خدا در میان رکن و مقام ظهور میکند. بانگ آسمانی ریشه قرآنی دارد:

وَاسْتَمِعْ یَوْمَ یُنادِى المُنادِى مِنْ مَکانٍ قریبٍ، یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَة بِالحَقِّ، ذلِکَ یَوْمَ الخُروجُ (ق: ۴۱ - ۴۲)

گوش فرا ده هنگامی که منادی از جایگاه نزدیک ندا سر میدهد. روزی که آن صیحه را به حق می شنوند، آن روز، روز خروج است.

امام صادق (عَلَیْه السَّلام) در تفسیر این آیه فرمود:

منادی با نام قائم و نام پدرش ندا سر می دهد. منظور از صیحه همان بانگ آسمانی است و آن روز، روز خروج قائم

(عَلَیْه السَّلام) است.1

امام رضا (عَلَیه السَّلام) در این باره فرمود: «یومُ الخُروجُ ؛ یعنی خروج فرزندم، مهدی قائم (عَلَیْه السَّلَام)».2

یک - زمان ندا

امام باقر (عَلَیْه السَّلَام) در مورد تاریخ ندای آسمانی می فرماید:

یَکُونُ الصَّوْتُ فِى شَهر رَمَضانَ فى لَیْلَهِ جُمُعهِ، لَیْلَةَ ثَلاثٍ وَ عِشْرِینَ، فَلاتَشُکُوا فِی ذلِکَ وَأَسْمَعُوا وَأَطِیعُوا.3

این بانگ در ماه رمضان، در شب جمعه، شب ۲۳ آن خواهد بود. پس در آن تردیدی به خود راه ندهید. گوش فرادهید و اطاعت کنید.

امام صادق (عَلَیْه السَّلام) در این باره فرمود:

آن صیحه ای که در ماه رمضان خواهد بود، در شب جمعه، ۲۳ شب گذشته از آن رخ خواهد داد.4

فضل بن شاذان با سند صحیح از آن حضرت روایت می کند که فرمود:

ینادى بِاسْمِ القائِمِ (عَلَیْةَ السَّلَام) فی لَیْلَهِ ثَلاثٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ شَهْرِ رَمَضانَ، وَ یَقُومُ فِی یَوْمَ عَاشُورَاءَ.5

در شب ۲۳ رمضان با نام قائم عَلَیْه السَّلام ندا سر داده میشود و در روز عاشورا قیام می کند.

از این روایتها که با سند صحیح از معصومین رسیده است، استفاده میشود که ظهور غیر از قیام است. ظهور در شب ۲۳ رمضان و شب جمعه رخ می دهد و قیام جهانی روز ۱۰ محرم، روز عاشورا و روز شنبه در این فاصله که دقیقا سه ماه و ۱۷ روز خواهد بود، حضرت مشغول اطلاع رسانی هستند تا همگان با هدف و مکتب آن حضرت آشنا شوند و کسی غافل گیر نشود.

دو - زبان پیام

امام صادق (عَلَیْه السَّلَام) درباره اینکه ندای آسمانی به چه زبانی خواهد بود، فرمود: «یَسْمَعُهُ کُلَّ قَوْمِ بِأَلْسِنَتِهِمْ؛ هر قومی آن را با زبان خودشان میشنوند.»6 و در حدیث دیگری فرمود: «این ندا همگانی است، هر کسی آن را با زبان خودش میشنود.»7

در منابع عامه نیز همین تعبیر آمده است.8

سه - گستره پیام

در روایت های فراوانی تأکید شده است که همه اهل زمین آن را میشنوند. امام باقر (عَلَیْه السَّلَام) در این باره می فرماید: با نام قائم ( عَلَیْهَ السَّلَام) از آسمان ندا میشود. هر کس در شرق یا غرب باشد، آن را میشنود. هیچ خفته ای نباشد، جز اینکه بیدار شود.9

در حدیث دیگری فرمود:

حتی دوشیزگان در سراپرده ها این ندا را میشنوند. پس پدران و مادران خود را تشویق میکنند که به یاری آن حضرت بشتابند.10

و در بیان دیگری فرمود:

از آنچه خداوند در آن روح دمیده، چیزی نمیماند جز اینکه آن ندا را می شنوند.11

چهار - محتوای پیام

رسول اکرم (صلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) در این باره فرمود:

منادی از آسمان ندا دهد که امیر شما فلانی است.12

در حدیث دیگری فرمود: منادی از آسمان ندا سر دهد که هان ای مردمان، روزگار جباران سپری شد. بهترین فرد امت زمام امور را به دست گرفت پس در مکه به او بپیوندید.13

و در بیانی دیگر فرمود:

فرشته ای از بالای سرش بانگ برآورد: به راستی، این مهدی عَلَیْه السَّلَام است، از او پیروی کنید.14

امام رضا (عَلَیْه السَّلَام) از فراگیر بودن بانگ آسمانی سخن گفت و در پایان فرمود:

منادی آسمانی به سوی آن حضرت فرا می‌خواند و می‌گوید: آگاه باشید که حجت خدا در کنار خانه خدا ظهور کرده است. از او پیروی کنند که حق با او و در نزد اوست.15

امام باقر ( عَلَیه السَّلَام) در این باره فرمود:

منادی ندا سر میدهد که مهدی عَلَیَّة السَّلَام از آل محمد، فلانی پسر فلانی است. پس نام او و نام پدرش را بر زبان جاری می‌کند.16

10 گفتار درباره مهدویت، علی اکبر مهدی پور، (قائمیه اصفهان، ص 124)

1-    ینابیع الموده، ج ۳، ص ۲۵۱.

2-    همان، ص ۲۹۷

3-    الغیبه، ص ۲۵۴.

4-    کمال الدین، ج ۲، صص ۶۵۰ و ۶۵۲

5-    میرلوحی کفایه المهتدی ص ۲۸۶؛ خاتون ،آبادی کشف الحق، ص ۱۸۷

6-    شیخ طبرسی، اعلام الوری، ج ۲، ص ۲۷۹؛ شیخ طوسی، همان، ص ۴۳۵

7-    کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۰

8-    البرهان، ص ۷۵

9-    الغیبه، ص ۲۵۴؛ عقد الدرر، ص ۱۳۷.

10-   همان.

11-   الغیبه، ص ۲۹۰

12-   البرهان، ص ۷۱.

13-   شیخ مفید، الاختصاص، ص ۲۰۸

14-   متقی هندی، البرهان، ص ۷۲.

15-   خزاز ، کفایه الاثر ، ص ۲۷۱؛ طبرسی، اعلام الوری، ج ۲، ص ۲۴۱

16-   الغیبه نعمانی، ص ۴۶۴