ز کوی یار می آید نسیم باد نوروزی
نسیم نوروزی
ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
ندانم نوحه قمری به طرف جویباران چیست
مگر او نیز همچون من غمی دارد شبانروزی
جدا شد یار شیرینت کنون تنها نشین ای شمع
که حکم آسمان این است اگر سازی و گر سوزی۱
قطران تبریزی:
به پیروزی شدی شاها که بازآیی به پیروزی
سر هرکس تو افرازی دل هرکس تو افروزی
امیران چون شب تارند و تو ماننده روزی
نگردد از تو هرگز دور بهروزی و پیروزی
سلمان ساوجی:
ز سودای رخ و زلفش، غمی دارم شبانروزی
مرا صبح وصال او، نمی‌گردد شبی روزی
نسیم صبح، پیغامی به خورشیدی رسان از ما
که با یاد جمال او، شب ما می‌کند روزی
به جز از سایه سروش، مبادم هیچ سرسبزی
به جز بر خاتم لعلش، مبادم هیچ فیروزی
چه خواهی کرد ای سلمان، به هجران صرف شد عمرت
مگر وصلش بدست آری، وزان عمری تو اندوزی
نسیمی:
وصالت عمر جاوید است و بخت سعد و فیروزی
مبارک صبح و شام آن، که شد وصل تواش روزی
بیا ای رشک ماه و خور! شبی با ما به روز آور
که داد اندیشه زلفت شبم را صورت روزی
نظام قاری:
زسودای رخ و زلفش غمی دارم شبانروزی
مرا صبح وصال او نمی گردد شبی روزی
-----------
حافظ امید موعود، عبدالحسین فخاری
۱. غیبت ظاهری موعود، مقدر گشته و بر این تقدیر چاره ای نیست اما وظیفه، پاسداشت انتظار و یاد اوست و نسیم نوروزی خبر از آن بهار جان می آورد که آمدنش عید واقعی است.
