نمایش مبدأ برای الرحمن - آیه ۴۱

= [[:رده:آیات مهدویت|آیات مهدویت]] - [[:رده:سوره الرحمن|سوره الرحمن]] - آیه 41 =
'''<big>«یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیماهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّواصِی وَ الْأَقْدامِ»</big>'''<ref>الرّحمن (۵۵): ۴۱</ref>

مجرمین از چهره‌هایشان شناخته شوند، پس از موهای پیشانی و پاهای آنان گرفته می‌شود.

محمّد بن إبراهیم النّعمانی، قال: أخبرنا علیّ بن أحمد، قال: أخبرنا عبد<ref>در مأخذ: عبید.</ref>اللّه بن موسی، عن أحمد بن محمّد بن خالد، عن أبیه، عن محمّد بن سلیمان الدّیلمیّ، عن أبی بصیر، عن أبی عبداللّه <small>علیه‌السّلام</small> فی قوله تعالی یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیماهُمْ قال:

«اللّه یعرفهم، و لکن نزلت فی القائم <small>علیه‌السّلام</small>، یعرفهم بسیماهم فیخبطهم بالسّیف هو و أصحابه خبطا.»<ref>کتاب الغیبة: ۲۴۲ [باب ۱۳، ح ۳۹].</ref>

محمد بن ابراهيم نعمانی گوید: علی بن احمد خبرمان داد و گفت: عبد عبيدالله بن موسی از احمد بن محمد بن خالد، از پدرش، از محمد بن سلیمان دیلمی، از ابوبصیر، از حضرت ابی عبدالله امام صادق <small>عليه‌السلام</small> برایمان خبر آورد که آن بزرگوار درباره قول خدای تعالی: مجرمین از چهره‌هایشان شناخته شوند و فرمود: خداوند آنها را می‌شناسد، ولی این آیه درباره قائم <small>عليه‌السلام</small> نازل شده، و اوست که آنها را به چهره‌هایشان می‌شناسد، پس او و اصحابش آنها را از دم شمشیر می‌گذرانند».

محمّد بن الحسن الصّفّار: عن إبراهیم بن هاشم، عن سلیمان الدّیلمیّ<ref>در متن، این افزوده هست: أو عن سلمان.</ref>، عن معاویة الدّهنیّ، عن أبی عبداللّه <small>علیه‌السّلام</small> فی قول اللّه تبارک و تعالی: یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیماهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّواصِی وَ الْأَقْدامِ فقال: «یا معاویة ما یقولون فی هذا؟» قلت:

یزعمون أنّ اللّه تبارک و تعالی یعرف المجرمین بسیماهم فی القیامة فیأمر بهم فیؤخذ بنواصیهم و أقدامهم فیلقون فی النّار.

فقال <small>علیه‌السّلام</small> لی: «و کیف یحتاج [الجبّار] تبارک و تعالی إلی معرفة خلق أنشأهم و هو خلقهم؟!» فقلت: جعلت فداک، و ما ذاک<ref>در مأخذ: ذلک.</ref>؟ قال: «لو قام قائمنا <small>علیه‌السّلام</small> أعطاه اللّه السّیماء فیأمر بالکافر فیؤخذ بنواصیهم و أقدامهم ثمّ تخبط<ref>[در مأخذ: یخبط.]</ref> بالسّیف خبطا.»<ref>بصائر الدّرجات: ۳۵۹ [ج ۷، باب ۱۷، ح ۱۷].</ref>

و قرأ أبو عبداللّه<ref>[در مأخذ: و روی عن أبی عبد اللّه.]</ref> <small>علیه‌السّلام</small>: «هذه جهنّم الّتی کنتما بها تکذّبان، تصلیانها لا تموتان<ref>[در مأخذ: اصلیاها فلا تموتان.]</ref> [فیها] و لا تحییان.»<ref>تفسیر مجمع البیان ۹: ۳۳۹. در متن حدیث چنین آمده و ظاهرا این کلام از امام <small>علیه‌السّلام</small> و متضمّن معنی دو آیه از قرآن کریم است.</ref>

محمد بن الحسن صقار: از ابراهیم بن هاشم از سلیمان دیلمی (یا از سلمان)، از معاویه دهنی، از حضرت امام ابوعبدالله صادق <small>عليه‌السلام</small> روایت آورده که آن جناب راجع به فرموده خداوند تبارک و تعالى:  مجرمین از چهره‌هایشان شناخته شوند، پس از موهای پیشانی و پاهای آنان گرفته می‌شود فرمود: ای معاویه در این باره چه می‌گویند؟ عرضه داشتم می پندارند که خداوند تبارک و تعالی در قیامت مجرمین را به چهره‌هایشان می‌شناساند، پس امر می‌شود از پیشانی و پاهایشان آنان را می‌گیرند و آنان را به آتش در می‌افکنند.

امام صادق <small>عليه‌السلام</small> فرمود: چگونه خداوند تبارک و تعالی نیاز دارد به شناختن خلایقی که آنها را آفریده؟ گفتم: فدایت شوم پس [معنی] این چیست؟ فرمود: هرگاه قائم ما <small>عليه‌السلام</small> بپا خیزد خداوند شناخت چهره‌ها را به آن حضرت عطا فرماید، پس امر می‌کند کافران را با پیشانی‌ها و قدم‌هایشان بگیرند سپس از دم شمشیر بگذرانند.

آنگاه حضرت ابوعبدالله صادق <small>عليه‌السلام</small> چنین خواند: این جهنم است که شما آن را تکذیب می‌کردید، به آن می‌رسید نه می‌میرید و نه زنده باشید»

«الشيڅ المفيد: في ألإختصاص: عن إبراهيم بن هاشم، عن محمد بن يماني، عن أبيه، عن سليماني [الأئمی، عن معاوية بن عمار [الأهني] عن آبی عبدالله <small>عليه‌السلام</small> في قول الله: وفرت المجرمون بسيماهم فيؤخذ بالواصی وَ الْأَقْدامِ [ف] قال <small>علیه‌السّلام</small>: «یا معاویة ما یقولون فی هذا؟» قلت: یزعمون أنّ اللّه تبارک و تعالی یعرف المجرمین بسیماهم فی القیامة فیأمر بهم فیؤخذ بنواصیهم و أقدامهم فیلقون فی النّار.

فقال <small>علیه‌السّلام</small> لی: «و کیف یحتاج الجبّار تبارک و تعالی إلی معرفة الخلق بسیماهم و هو خلقهم؟» قلت: فما ذاک، جعلت فداک؟ فقال: «ذلک لو قام قائمنا <small>علیه‌السّلام</small> أعطاه اللّه سیما أعدائنا<ref>در مأخذ: السّیماء.</ref> فیأمر بالکافر فیؤخذ بالنّواصی و الأقدام، ثمّ یخبط بالسّیف خبطا.»<ref>الاختصاص: ۳۰۴.</ref>.

و شیخ مفید: در کتاب اختصاص از ابراهیم بن هاشم، از محمد بن سليمان، از پدرش، از سلیمان (دیلمی)، از معاوية بن عمار زدهنی، از حضرت امام ابوعبدالله صادق <small>عليه‌السلام</small> روایت آورده که آن بزرگوار درباره قول خداوند: في مجرمین از چهره‌هایشان شناخته می‌شوند، پس از موهای پیشانی و پاهای آنان گرفته می‌شود و فرمود: ای معاویه در این باره چه می‌گویند؟ زاوی گوید: من عرض کردم: چنین پندارند که خدای تبارک و تعالی در قیامت مجرمان را به چهره‌هایشان می‌شناسد پس امر می‌شود از پیشانی و پاهایشان آنان را گرفته و ایشان را به آتش دوزخ درافکنند.

آن حضرت فرمود: چگونه خداوند جبار تبارک و تعالی نیاز دارد به شناختن خلایقی که آنها را خود آفریده؟ عرضه داشتم: فدایت گردم؛ پس (معنی این چیست؟ فرمود: هرگاه قائم ما بپا خیزد خداوند شناخت چهره‌ها را به آن حضرت عطا فرماید، پس امر می‌کند کافر را با پیشانی و قدم بگیرند سپس از دم شمشیر بگذرانند».

عنه، بإسناده: عن أبی بصیر، عن أبی عبداللّه <small>علیه‌السّلام</small> فی قوله عزّوجلّ:

یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیماهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّواصِی وَ الْأَقْدامِ قال:

«اللّه سبحانه و تعالی یعرفهم و لکن هذه نزلت فی القائم <small>علیه‌السّلام</small> هو یعرفهم بسیماهم فیخبطهم بالسّیف هو و أصحابه خبطا.»<ref>این حدیث در کتبی که از شیخ مفید در دست رس هست، یافت نشد. [کتاب الغیبة: ۲۴۲ (باب ۱۳، ح ۳۹).]</ref>

و از اوست: که بسند خود از ابوبصیر، از حضرت ابی عبدالله امام صادق <small>عليه‌السلام</small> درباره فرموده خدای عزوجل: مجرمین از چهره‌هایشان شناخته شوند، پس از موهای پیشانی و پاهای آنان گرفته می‌شود و فرمود: خداوند سبحانه و تعالی آنان را می‌شناسد، ولی این آیه درباره حضرت قائم <small>عليه‌السلام</small> نازل گردیده که او آنها را از چهره‌هایشان می‌شناسد، پس او و اصحابش آنها را از دم شمشیر می‌گذرانند».


سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۳۷۰

== پانویس ==