نمایش مبدأ برای بگو بسوز که مهدیّ دین پناه رسید

'''مهدیّ دین پناه''' 

  

بیا که رایتِ منصورِ پادشاه رسید

نویدِ فتح و بشارت به مِهر و ماه رسید

جمالِ بخت ز رویِ ظفر نقاب انداخت

کمالِ عدل به فریادِ دادخواه رسید

سپهر، دور خوش اکنون کُنَد که ماه آمد

جهان به کامِ دل اکنون رسد که شاه رسید

ز قاطعانِ طریق این زمان شوند ایمن

قوافلِ دل و دانش که مَرد راه رسید

عزیزِ مصر به رغمِ برادران غیور

ز قعرِ چاه برآمد به اوجِ ماه رسید

کجاست صوفیِ دَجّالِ فِعلِ مُلِحدشکل

بگو بسوز، که مهدیِّ دین پناه رسید۱

صبا بگو که چه‌ها بر سرم در این غمِ عشق

ز آتشِ دلِ سوزان و دودِ آه رسید

ز شوقِ رویِ تو شاها بدین اسیرِ فراق

همان رسید کز آتش به برگِ کاه رسید

مرو به خواب که حافظ به بارگاهِ قبول

ز وِردِ نیمْ شب و درسِ صبحگاه رسید


فیض کاشانی:

بیا که رایت آن نائب إله رسید

نوید فتح و بشارت به مهر و ماه رسید

جمال بخت ز روی ظفر نقاب انداخت

کمال عدل به فریاد دادخواه رسید

سپهر دور خوش اکنون زند که ماه آمد

جهان به کام دل اکنون شود که شاه رسید

ز قاطعان طریق این زمان شود ایمن

قوافل دل و دانش که مرد راه رسید

عزیز مصر به رغم برادران غیور

ز قعر چاه برآمد به اوج جاه رسید

کجاست دشمن دجال فعل ملحد شکل

بگو بسوز که مهدیّ دین پناه رسید

صبا بگو که چها بر سرم ز فرقت تو

ز آتش دل سوزان و دود آه رسید

ز شوق روی تو جانا بدین اسیر فراق

همان رسید که ز آتش به روی کاه رسید

غزل خوش آمد و منصور بود و نور نداشت

چو در ثنای تو خواندم به مهر و ماه رسید

به هر که هرچه رسید از سعادت و اقبال

ز یمن ورد شب و درس صبحگاه رسید

ز یمن ورد شب و درس صبحگاهی فیض

شناخت آل نبی را به عِزّ و جاه رسید

<nowiki>----------</nowiki>

حافظ امید موعود، عبدالحسین فخاری
----۱. این جا دیگر حافظ برای بار اول و آخر، محبوب خود را نام برده است: «مهدی دین پناه» که درود خداوند بر او باد! صفت «دین پناه »که لقب موعود شمرده است، بسیار حائز اهمیت است: دین، تنها در پناه او حفظ می شود و از دستبرد و تحریف و گزند منحرفان، مصون می ماند؛ او پناه دین خداست و شاخص دین واقعی است؛ او مرد راه است که قافله دل ها و دانش ها را از دزدان راه، حفظ می کند و عزیز مصر است که به رغم حسادت برادران، از قعر چاه به اوج ماه می رسد و راه انحراف صوفیان دجال صفت و الحاد پیشه را با آمدن خود مسدود می سازد و حافظ عاشق دلخسته اوست و این همه را از دعای نیمه شب و دروس صبحگاهی(نیایش و دانش) خویش به دست آورده است!