نمایش مبدأ برای حجر - آیه ۸۸

= [[:رده:آیات مهدویت|آیات مهدویت]] - [[:رده:سوره حجر|سوره حجر]] - آیه 88 =
'''«وَلَقَدْ آتَيْنَاکَ سَبْعاً مِنَ الْمَثَانِی وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ»'''<ref>حجر (۱۵): ۸۸.</ref>

ای پیامبر و ما هفت آیت مثانی و قرآن عظیم را بر تو فرستادیم.

العياشی، بإسناده: عن يونس بن عبدالرّحمان، عن من ذكره رفعه، قال: سألت أباعبدالله <small>عليه‌السلام</small> عن قول الله: '''وَ لَقَدْ آتَيْناکَ سَبْعاً مِنَ الْمَثَانِی وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ''' قَالَ:

«إنّ ظاهرها الحمد، و باطنها ولد الولد، و السّابع منها القائم <small>عليه‌السلام</small>.»<ref>تفسير العياشي ۲: ۲۵۰ [حجر، ح ۳۷].</ref>

عیاشی: بسند خود از یونس بن عبدالرحمن، از کسی که آن را مرفوع نموده آورده است که گفت: از حضرت ابوعبدالله امام صادق <small>علیه‌السلام</small> درباره قول خداوند: ای پیامبر و ما هفت آیت مثانی و قرآن عظیم را بر تو فرستادیم پرسیدم، فرمود:

ظاهر آن سوره حمد است و باطن آن فرزند فرزند، و هفتمین آنها حضرت قائم <small>علیه‌السلام</small> است.»

عنه، بإسناده: عن القاسم بن عروه، عن أبی جعفر <small>عليه‌السلام</small> فی قول الله عزّوجلّ: '''وَ لَقَدْ آتَيْناکَ سَبْعاً مِنَ الْمَثَانِی وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ''' قال:

«سبعه من الأئمه<ref>در مأخذ: سبعه أئمه.</ref> و القائم <small>عليه‌السلام</small>.»<ref>تفسير العياشی ۲: ۲۵۰ [حجر، ح ۳۹].</ref>

و از اوست: بسند خود از قاسم بن عروه، از حضرت ابو جعفر باقر <small>علیه‌السلام</small> که درباره قول خدای عزوجل: ای پیامبر و ما هفت آیت مثانی و قرآن عظیم را بر تو فرستادیم فرمود: هفت تن از امامان [هفت امام] و قائم <small>عليه‌السلام</small>. 

و عنه، بإسناده: قال حسّان العابد<ref>در مأخذ: العامری.</ref>: سألت أبا جعفر <small>عليه‌السلام</small> عن قول الله: '''وَلَقَدْ آتَيْناکَ سَبْعاً مِنَ الْمَثَانِی وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ''' قال:

«ليس هكذا تنزيلها، إنّما هی: وَ لَقَدْ آتَيْناکَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِى نحن هم و الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ ولد الولد.»<ref>تفسير العياشی ۲: ۲۵۰ [حجر، ح ۳۸.]</ref>

و از اوست: بسند خود آورده گوید: حسان عابد عامری گفت: از حضرت ابوجعفر امام باقر <small>علیه‌السلام</small> راجع به قول خداوند: ای پیامبر و ما هفت آیت مثانی و قرآن عظیم را بر تو فرستادیم و پرسیدم، فرمود: همانا تنزیل آیه چنین است: و ما هفت آیت مثانی بر تو فرستادیم. مائیم آن مثانی، [و قرآن عظیم] فرزند فرزند است».

و عنه، بإسناده: عن سماعه قال: قال أبوالحسن <small>عليه‌السلام</small>:

«'''وَ لَقَدْ آتَيْنَاکَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِی وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ''' [قال:] لم يعط الأنبياء إلّا محمدا <small>صلى‌الله‌عليه‌و‌اله‌و‌سلم</small>، و هم السّبعه الأئمّه الذين يدور عليهم الفلک، و القرآن العظيم محمد <small>صلى‌الله‌عليه‌و‌اله‌و‌سلم</small>.»<ref>همان: ۲۵۱ [حجر،ح ۴۱].</ref>

و از اوست: بسند خود از سماعه آورده که گفت: حضرت ابوالحسن [امام رضا] <small>علیه‌السلام</small> فرمود: به هیچیک از پیغمبران جز حضرت محمد <small>صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم</small> سبع مثانی نداده است، و آنان هفت امامی هستند که فلک به طفیل وجود ایشان در گردش است، و قرآن عظیم حضرت محمد <small>صلى‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم</small> می‌باشد.»<ref>تعبیر به هفت امام ممکن است به اعتبار نامهای ایشان باشد، بنابراین «مثانی» را می‌توان از باب ثناء مدح گرفت، و هم از باب تثنیه از جهت همتایی و ثانی قرآن بودن ایشان، و همچنین می‌شود کنایه از معصومین چهارده گانه دانست، و احتمال دیگر اینکه: تعبیر «مثانی» به اعتبار آن است که امامان علیهم‌السلام نسبت به پیغمبراکرم <small>صلی‌الله‌علیه‌و‌آله</small> به حسب جهان بشری و نحوه آفرینش انسانی در مرتبه دوم هستند، چنانکه حضرت فاطمه زهرا <small>علیها‌السلام</small> در مرتبه اول است چون آنحضرت مادر امامان می‌باشد. و یا احتمالات دیگر... به تفسیر صافی / ۲۹۶ و مكيال المكارم - ترجمه فارسی ۱/۸۸ نگاه کنید. (مترجم).</ref>


سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۱۹۸
<references />
[[رده:آیات مهدویت]]
[[رده:سوره حجر]]