نمایش مبدأ برای زمر - آیه ۶۹

= [[:رده:آیات مهدویت|آیات مهدویت]] - [[:رده:سوره زمر|سوره زمر]] - آیه 69 =
'''<big>«وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها»</big>'''<ref>زمر (۳۹): ۶۹.</ref>

و زمین به نور پروردگارش روشنی یافت

علیّ بن إبراهیم، قال: حدّثنا محمّد بن أبی عبداللّه<ref>[مراد محمّد بن أبی عبد اللّه جعفر اسدی کوفی است (رک. معجم رجال الحدیث 14: 272)؛ امّا در نسخه ی مأخذ افزوده ی علیه السّلام آمده است!]</ref>، قال: حدّثنا جعفر بن محمّد<ref>[مراد ابو عبد اللّه جعفر بن محمّد بن مالک بن عیسای فزاری کوفی است. (رک. رجال نجاشی و معجم الحدیث 4: 117)]</ref>، قال: حدّثنا القاسم بن الرّبیع، قال: حدّثنا میّاح<ref>[در متن: صیّاح و در مأخذ (و نیز تأویل الآیات و نور الثّقلین): صباح و در البرهان: صبّاح. به استناد رجال نجاشی و معجم رجال الحدیث 18: 292 و 19: 93 اصلاح شد.]</ref> المداینیّ، قال:

حدّثنا المفضّل بن عمر أنّه سمع أبا عبد اللّه <small>علیه‌السّلام</small> یقول فی قوله: '''وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها''' قال:

«ربّ الأرض یعنی إمام الأرض.» قلت: فإذا خرج یکون ماذا؟ قال:

«إذا یستغنی النّاس عن ضوء الشّمس و نور القمر و یجتزؤون<ref>[در متن و مأخذ: یجتزون.]</ref> بنور الإمام.»<ref>تفسیر قمی 2: 253.</ref>

علی بن ابراهيم: گوید: حدیثمان داد محمد بن ابی عبدالله گفت: حدیثمان داد جعفر بن محمد، وی گفت: حديثمان آورد قاسم بن ربیع گفت: حديثمان گفت صباح مداینی گفت: حديثمان داد مفضل بن عمر اینکه از حضرت ابی عبدالله امام صادق <small>عليه‌السلام</small> شنیده که درباره فرمود: خداوند و زمین به نور پروردگارش روشنی یافت و می‌فرمود: پروردگار زمین یعنی امام زمین. عرض کردم: هرگاه ظهور کند چه می‌شود؟ فرمود: در آن صورت مردم از نور آفتاب و نور ماه بی نیاز می‌شوند و به نور امام اكتفا می‌کنند».

أبو جعفر محمّد بن جریر الطّبریّ، قال: أخبرنی أبو الحسین محمّد بن هارون بن موسی، قال: حدّثنی أبی، قال: حدّثنا أبو علیّ محمّد بن همّام، قال: حدّثنا أبو عبد اللّه جعفر بن<ref>[در متن: عبد اللّه بن جعفر بن ... که ظاهرا درست است.]</ref> محمّد الحمیریّ، قال: حدّثنا أحمد بن میثم، قال: حدّثنا سلیمان بن صالح، قال: حدّثنا أبو الهیثم القصّاب، عن المفضّل بن عمر الجعفیّ، قال: سمعت أبا عبد اللّه <small>علیه‌السّلام</small> یقول:

«إنّ قائمنا إذا قام أشرقت الأرض بنور ربّها و استغنی العباد عن ضوء الشّمس و صار اللّیل و النّهار واحدا<ref>[در متن: واحد.]</ref> [و ذهبت الظّلمة] و عاش الرّجل فی زمانه ألف سنة یولد له فی کلّ سنة غلام لا یولد له جاریة، یکسوه الثّوب فیطول علیه کلّما طال، و یکون<ref>در مأخذ: یتلوّن.</ref> علیه أیّ لون شاء.»<ref>دلائل الإمامة: 454 [ح 433].</ref>

«ابوجعفر محمد بن جریر طبری گوید: خبرم داد ابوالحسين محمد بن هارون بن موسی، گفت: پدرم برایم حديث آورد و گفت: حديثمان داد [حدیثم داد] ابوعلی محمد بن همام، گفت: حديثمان داد ابو عبدالله بن جعفر بن محمد حمیری، گوید: حدیثمان داد احمدبن میثم گفت: برایمان حديث آورد سليمان بن صالح، وی گفت: ابوالهيثم قصاب برایمان از مفضل بن عمر جعفی حدیث آورد که گفت: شنیدم حضرت ابی عبدالله امام صادق <small>عليه‌السلام</small> می‌فرمود:

همانا هرگاه قائم ما بپاخیزد زمین به نور پروردگارش روشنی یابد، و مردم از روشنائی خورشید بی نیاز گردند، و شب و روز یکی خواهد شد، [و تاریکی از میان خواهد رفت و مرد در زمان او هزار سال عمر می‌کند، هر سال برایش یک پسر متولد می‌شود و دختر متولد نمی‌گردد، جامه‌ای به قامت خودش بر او پوشیده می‌شود که هر چه قدش بلندتر می‌گردد لباس هم بزرگتر می‌شود به هر رنگی که بخواهد».

و رواه أبو جعفر أیضا قال: حدّثنی أبو عبداللّه الحرمیّ<ref>[در متن: الخرقی.]</ref>، عن أبی محمّد، عن ابن همّام ... و ساق الحدیث إلی آخره.

«و ابوجعفر نیز این را روایت کرده گوید: حدیثم داد ابوعبدالله خرقی، از ابومحمد، از ابن همام... و حدیث را تا آخرش آورده است».

سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۳۲۳

== پانویس ==
[[رده:آیات مهدویت]]
[[رده:سوره زمر]]