نمایش مبدأ برای مدثر - آیه ۸ تا ۱۰

= [[آیات مهدویت]] - سوره مدثر - آیه 8 تا 10 =
'''<big>فَإِذا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ* فَذلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ* عَلَی الْکافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ</big>'''<ref>مدّثّر (74): 8 - 10.</ref>

پس آنگاه که در آن صور دمیده شود و پس آن روز بسیار روز سخت و دشواری است و بر کافران هیچ آسودگی در آن نیست.

محمّد بن یعقوب، عن أبی علیّ الأشعریّ: عن محمّد بن حسّان، عن محمّد بن علیّ، عن عبد اللّه بن القاسم، عن المفضّل بن عمر، عن أبی عبد اللّه علیه السّلام فی قوله عزّ و جلّ: فَإِذا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ، قال:

«إنّ منّا إماما مظفّرا مستترا<ref>[در مأخذ: مستطرا.]</ref> فإذا أراد اللّه عزّ و جلّ<ref>در مأخذ: عزّ ذکره.</ref> إظهار أمره نکت فی قلبه نکتة فظهر فقام بأمر اللّه تعالی.»<ref>کافی 1: 343 [کتاب الحجّة، باب فی الغیبة 80، ح 30].</ref>

محمد بن يعقوب: از ابوعلی اشعری، از محمد بن حسان، از محمد بن علی، از عبدالله بن قاسم، از مفضل بن عمر، از حضرت ابی عبدالله صادق عليه السلام آورده، درباره قول خدای عز و جل پس آنگاه که در آن صور دمیده شود و فرمود: همانا از ما خاندان وحی امام پیروز پنهانی خواهد بود، که چون خدای عز و جل بخواهد امر او را ظاهر سازد در دل او نکته ای گذراند، پس ظاهر شود و باذن خدای تعالی قیام نماید .

الشّیخ المفید: عن محمّد بن یعقوب بإسناده، عن المفضّل بن عمر، عن أبی عبد اللّه علیه السّلام قال: إنّه سئل عن قول اللّه عزّ و جلّ: فَإِذا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ قال:

«إنّ منّا إماما یکون مستترا فإذا أراد اللّه إظهار أمره نکت فی قلبه نکتة فنهض و قام بأمر اللّه عزّ و جلّ.»<ref>در کتب موجود از شیخ مفید- قدّس سرّه- یافت نشد؛ امّا در غیبت نعمانی: 187 آمده است. [برای دیدن منابع دیگر این روایت، رک. تأویل الآیات الظّاهرة 2: 732.]</ref>

شیخ مفید: از محمد بن يعقوب بسند خود از مفضل بن عمر، از حضرت ابی عبدالله صادق عليه السلام آورده که گوید: از آن جناب راجع به قول خدای عز و جل:

پس آنگاه که در آن صور دمیده شود و سؤال شد، آن حضرت فرمود: همانا از ما خاندان امامی است که مخفی خواهد شد، و چون خداوند اراده کند که امر او را ظاهر گرداند در دلش نکته ای قرار دهد که بامر خدای عز و جل نهضت و قیام کند».

و فی حدیث آخر عنه علیه السّلام قال:

«إذا نقر فی أذن الإمام القائم علیه السّلام أذن له فی القیام.»<ref>به مأخذ آن اشاره نشده و در تأویل الآیات الظّاهرة 2: 732 به همین نحو آمده است.</ref>

و در حدیث دیگری از آن حضرت عليه السلام است که فرمود: هرگاه در گوش قائم عليه السلام دمیده شود، اذن قیامش تحقق یابد.

و روی: عن عمرو بن شمر، عن جابر بن یزید، عن أبی جعفر علیه السّلام قال:

قوله عزّ و جلّ: فَإِذا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ قال:

«النّاقور هو النّداء من السّماء: ألا إنّ ولیّکم فلان بن فلان القائم بالحقّ!.

ینادی به جبرائیل علیه السّلام فی ثلاث ساعات من ذلک [الیوم . فَذلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ عَلَی الْکافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ یعنی بالکافرین المرجئة الّذین کفروا بنعمة اللّه و بولایة علیّ بن أبی طالب علیه السّلام.»<ref>این حدیث را نیز مؤلّف رحمه اللّه به کتاب یا مؤلّفی نسبت نداده و در تأویل الآیات الظّاهرة: 732- 733 به همین صورت آمده است.</ref>

« و روایت شده: از عمروبن شمر، از جابربن یزید، از حضرت ابوجعفر باقر عليه السلام که درباره قول خدای عزوجل: پس آنگاه که در آن صور دمیده شود و فرمود: ناقور همان ندا از سوی آسمان است که: «توجه کنید که ولی شما فلانی فرزند فلان همان قائم به حق است» جبرئیل علیه السلام این را ندا می کند در سه ساعت از آن، آن روز بسیار سخت روزی است و برکافران که هیچ آسودگی برایشان نیست } منظور از «كافرين » مرجئه هستند که به نعمت خداوند و ولایت علی بن ابی طالب عليه السلام کفر ورزیده اند».

ابن بابویه، قال: حدّثنی<ref>در مأخذ: حدّثنا.</ref> أبی و محمّد بن الحسن رضی اللّه عنهما، قالا:

حدّثنا عبد اللّه بن جعفر الحمیریّ، قال: حدّثنا محمّد بن الحسین بن أبی الخطّاب، عن سعدان بن مسلم<ref>در مأخذ: موسی بن سعدان.</ref> عن عبد اللّه بن القاسم، عن المفضّل بن عمر، قال: سألت أبا عبد اللّه علیه السّلام عن تفسیر جابر، [ف] قال علیه السّلام:

«لا تحدّث به السّفلة<ref>در مأخذ: السّفّل.</ref> فیذیعوه، أما تقرأ فی کتاب اللّه عزّ و جلّ: فَإِذا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ؟ إنّ منّا إماما (یکون) مستترا فإذا أراد اللّه عزّ و جلّ إظهار أمره نکت فی قلبه نکتة فظهر و أمر بأمر اللّه [عزّ و جلّ .»<ref>کمال الدّین 2: 349 [باب 33، ح 42].</ref>

«ابن بابویه:گوید:حدیثم دادند [حديثمان دادند] پدرم و محمد بن الحسن رضی الله عنهما گفتند: حدیثمان دادعبدالله بن جعفر حمیری، گوید:حدیشمان دادمحمدبن الحسين بن ابی الخطاب، از (سعدان بن مسلم) از عبدالله بن القاسم، از مفضل بن عمر، که گفت: از امام ابوعبدالله صادق عليه السلام راجع به تفسیر جابر پرسیدم فرمود:

آن را برای افراد پست بیان مکن که شایع خواهند کرد، آیا در کتاب خدای عزو جل نخوانده ای که: پس آنگاه که در آن صور دمیده شود و همانا امامی از ما مخفی و پنهان خواهد شد، پس هرگاه خدای عز و جل اراده کند امرش را اظهار نماید در دل او نکته ای افكند، پس او به امر خدای عز و جل آشکار گردد و حکومت کند.

سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص 452