نمایش مبدأ برای یونس - آیه ۲۵

= [[:رده:آیات مهدویت|آیات مهدویت]] - [[:رده:سوره یونس|سوره یونس]] - آیه 25 =
<big>'''«حَتَّى إِذَا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَها وازَّيَّنَتْ وَ ظَنَّ أَهْلُها أَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَيْهَا، أَتاها أَمْرُنَا لَيْلاً أَوْ نَهاراً فَجَعَلْنَاهَا حَصيداً كَأَنْ لَمْ تَغْنَ بالأمس، كذلِکَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ»'''<ref>یونس (۱۰): ۲۵.</ref></big>

تا آنگاه که زمین از خرمی و سبزی بخود زیور بسته و آرایش کرده و مردمش خود را بر آن قادر و متصرف پندارند ناگهان فرمان ما به شب یا روز در رسد و آنهمه زیور زمین را درو کنیم و چنان خشک گردد که گوئی دیروز در آن هیچ نبوده اینگونه خداوند آیاتش را برای اهل فکر بیان می‌کند.<blockquote>أبو جعفر محمد بن جرير الطّبریّ، قال: أخبرنی أبوالحسين محمد بن هارون بن موسى، عن أبيه، قال: حدّثنا أبو على الحسن بن محمد<ref>[در متن: علیّ]</ref> النهاوندی، قال: حدّثنا محمد بن أحمد القاشانی، قال: حدّثنا على بن سيف، قال: حدَثنی أبی، عن المفضّل بن عمر، عن أبی عبد الله <small>عليه‌السلام</small>، قال:

«نزلت في بني فلان ثلاث آيات:

'''قوله عزّوجلّ: حَتَّى إِذا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَها وازَّيَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُها أَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَيْها أَتَاهَا أَمْرُنَا لَيْلاً أَوْ نَهَاراً يعنى القائم بالسّيف فَجَعَلْناها حَصِيداً كَأَنْ لَمْ تَغْن بالأمس وقوله عزّوجلّ: فَتَحْنا عَلَيْهِمْ أَبْوابَ كُلِّ شَيْءٍ، حَتَّى إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَهً فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ، فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ'''<ref>انعام (۶): ۴۵-۴۶.</ref> - '''قال أبو عبدالله عليه‌السلام: -بالسيف.'''

'''و قوله عزّوجلّ: فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا إِذا هُمْ مِنْهَا يَرْكُضُونَ. لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلى ما أَتْرِفْتُمْ فِيهِ وَ مَساكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْئَلُونَ'''<ref>انبیاء (۲۱): ۱۳-۱۴.</ref> '''يعنى القائم عليه‌السلام يسأل بنی فلان عن كنوز بنی أميه.»'''<ref>دلائل الإمامه: [۴۶۸-۴۶۹(ح ۴۵۶)].</ref></blockquote>«ابو جعفر محمد بن جریر طبری گوید: ابوالحسن محمد بن هارون بن موسی از پدرش برایم خبر گفت که: ابوعلی حسن بن على نهاوندی حدیثمان داد، وی گفت: محمد بن احمد کاشانی حدیثمان داد، گفت: علی بن سیف حدیثمان داد، گفت: پدرم از مفضل بن عمر، از حضرت ابی عبدالله امام صادق <small>علیه‌السلام</small> برایم حدیث گفت که آن حضرت فرمود:

درباره بنی فلان سه آیه نازل شد: فرموده خدای عزوجل: {تا آنگاه که زمین از خرمی و سرسبزی بخود زیور بسته و آرایش کرده و مردمش خود را بر آن قادر و متصرف پندارند ناگاه فرمان ما به شب یا روز در رسد یعنی حضرت قائم با شمشیر و پس آنهمه زیور زمین را درو کند و چنان خشک گردد که انگار دیروز در آن هیچ نبوده.

و فرموده خدای عزوجل: در بهای همه چیز را بر آنها گشودیم تا آنگاه که به آنچه عطا شدند شادمان و مغرور گشتند به ناگاه آنها را [به کیفر اعمالشان] گرفتار کردیم و در آن هنگام خوار و ناامید شدند، پس ریشه قومی که ستم پیشه بودند کنده شد و ستایش خدای را که پروردگار عالمیان است امام ابو عبدالله صادق <small>عليه‌السلام</small> فرمود: به وسیله شمشیر.

و فرموده خدای عزوجل: پس چون عذاب ما را احساس نمودند از آن گریزان گشتند، نگریزید و به آنچه از خوشگذرانیها و لذتها و مساکن بوده‌اید باز گردید تا شاید پرسش شوید یعنی قائم <small>علیه‌السلام</small> از بنی فلان راجع به گنج‌های بنی امیه پرسش می‌نماید.


سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۲۰۲
<references />
[[رده:آیات مهدویت]]
[[رده:سوره یونس]]