یونس - آیه ۲۵: تفاوت میان نسخه‌ها
(تکمیل مقاله) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''«حَتَّى إِذَا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَها وازَّيَّنَتْ وَ ظَنَّ أَهْلُها أَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَيْهَا، أَتاها أَمْرُنَا لَيْلاً أَوْ نَهاراً فَجَعَلْنَاهَا حَصيداً كَأَنْ لَمْ تَغْنَ بالأمس، كذلِکَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ»'''<ref>یونس (۱۰): ۲۵.</ref> | = [[:رده:آیات مهدویت|آیات مهدویت]] - [[:رده:سوره یونس|سوره یونس]] - آیه 25 = | ||
<big>'''«حَتَّى إِذَا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَها وازَّيَّنَتْ وَ ظَنَّ أَهْلُها أَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَيْهَا، أَتاها أَمْرُنَا لَيْلاً أَوْ نَهاراً فَجَعَلْنَاهَا حَصيداً كَأَنْ لَمْ تَغْنَ بالأمس، كذلِکَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ»'''<ref>یونس (۱۰): ۲۵.</ref></big> | |||
تا آنگاه که زمین از خرمی و سبزی بخود زیور بسته و آرایش کرده و مردمش خود را بر آن قادر و متصرف پندارند ناگهان فرمان ما به شب یا روز در رسد و آنهمه زیور زمین را درو کنیم و چنان خشک گردد که گوئی دیروز در آن هیچ نبوده اینگونه خداوند آیاتش را برای اهل فکر بیان می‌کند. | تا آنگاه که زمین از خرمی و سبزی بخود زیور بسته و آرایش کرده و مردمش خود را بر آن قادر و متصرف پندارند ناگهان فرمان ما به شب یا روز در رسد و آنهمه زیور زمین را درو کنیم و چنان خشک گردد که گوئی دیروز در آن هیچ نبوده اینگونه خداوند آیاتش را برای اهل فکر بیان می‌کند.<blockquote>أبو جعفر محمد بن جرير الطّبریّ، قال: أخبرنی أبوالحسين محمد بن هارون بن موسى، عن أبيه، قال: حدّثنا أبو على الحسن بن محمد<ref>[در متن: علیّ]</ref> النهاوندی، قال: حدّثنا محمد بن أحمد القاشانی، قال: حدّثنا على بن سيف، قال: حدَثنی أبی، عن المفضّل بن عمر، عن أبی عبد الله <small>عليه‌السلام</small>، قال: | ||
أبو جعفر محمد بن جرير الطّبریّ، قال: أخبرنی أبوالحسين محمد بن هارون بن موسى، عن أبيه، قال: حدّثنا أبو على الحسن بن محمد<ref>[در متن: علیّ]</ref> النهاوندی، قال: حدّثنا محمد بن أحمد القاشانی، قال: حدّثنا على بن سيف، قال: حدَثنی أبی، عن المفضّل بن عمر، عن أبی عبد الله <small>عليه‌السلام</small>، قال: | |||
«نزلت في بني فلان ثلاث آيات: | «نزلت في بني فلان ثلاث آيات: | ||
| خط ۹: | خط ۸: | ||
'''قوله عزّوجلّ: حَتَّى إِذا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَها وازَّيَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُها أَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَيْها أَتَاهَا أَمْرُنَا لَيْلاً أَوْ نَهَاراً يعنى القائم بالسّيف فَجَعَلْناها حَصِيداً كَأَنْ لَمْ تَغْن بالأمس وقوله عزّوجلّ: فَتَحْنا عَلَيْهِمْ أَبْوابَ كُلِّ شَيْءٍ، حَتَّى إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَهً فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ، فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ'''<ref>انعام (۶): ۴۵-۴۶.</ref> - '''قال أبو عبدالله عليه‌السلام: -بالسيف.''' | '''قوله عزّوجلّ: حَتَّى إِذا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَها وازَّيَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُها أَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَيْها أَتَاهَا أَمْرُنَا لَيْلاً أَوْ نَهَاراً يعنى القائم بالسّيف فَجَعَلْناها حَصِيداً كَأَنْ لَمْ تَغْن بالأمس وقوله عزّوجلّ: فَتَحْنا عَلَيْهِمْ أَبْوابَ كُلِّ شَيْءٍ، حَتَّى إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَهً فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ، فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ'''<ref>انعام (۶): ۴۵-۴۶.</ref> - '''قال أبو عبدالله عليه‌السلام: -بالسيف.''' | ||
'''و قوله عزّوجلّ: فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا إِذا هُمْ مِنْهَا يَرْكُضُونَ. لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلى ما أَتْرِفْتُمْ فِيهِ وَ مَساكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْئَلُونَ'''<ref>انبیاء (۲۱): ۱۳-۱۴.</ref> '''يعنى القائم عليه‌السلام يسأل بنی فلان عن كنوز بنی أميه.»'''<ref>دلائل الإمامه: [۴۶۸-۴۶۹(ح ۴۵۶)].</ref> | '''و قوله عزّوجلّ: فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا إِذا هُمْ مِنْهَا يَرْكُضُونَ. لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلى ما أَتْرِفْتُمْ فِيهِ وَ مَساكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْئَلُونَ'''<ref>انبیاء (۲۱): ۱۳-۱۴.</ref> '''يعنى القائم عليه‌السلام يسأل بنی فلان عن كنوز بنی أميه.»'''<ref>دلائل الإمامه: [۴۶۸-۴۶۹(ح ۴۵۶)].</ref></blockquote>«ابو جعفر محمد بن جریر طبری گوید: ابوالحسن محمد بن هارون بن موسی از پدرش برایم خبر گفت که: ابوعلی حسن بن على نهاوندی حدیثمان داد، وی گفت: محمد بن احمد کاشانی حدیثمان داد، گفت: علی بن سیف حدیثمان داد، گفت: پدرم از مفضل بن عمر، از حضرت ابی عبدالله امام صادق <small>علیه‌السلام</small> برایم حدیث گفت که آن حضرت فرمود: | ||
«ابو جعفر محمد بن جریر طبری گوید: ابوالحسن محمد بن هارون بن موسی از پدرش برایم خبر گفت که: ابوعلی حسن بن على نهاوندی حدیثمان داد، وی گفت: محمد بن احمد کاشانی حدیثمان داد، گفت: علی بن سیف حدیثمان داد، گفت: پدرم از مفضل بن عمر، از حضرت ابی عبدالله امام صادق <small>علیه‌السلام</small> برایم حدیث گفت که آن حضرت فرمود: | |||
درباره بنی فلان سه آیه نازل شد: فرموده خدای عزوجل: {تا آنگاه که زمین از خرمی و سرسبزی بخود زیور بسته و آرایش کرده و مردمش خود را بر آن قادر و متصرف پندارند ناگاه فرمان ما به شب یا روز در رسد یعنی حضرت قائم با شمشیر و پس آنهمه زیور زمین را درو کند و چنان خشک گردد که انگار دیروز در آن هیچ نبوده. | درباره بنی فلان سه آیه نازل شد: فرموده خدای عزوجل: {تا آنگاه که زمین از خرمی و سرسبزی بخود زیور بسته و آرایش کرده و مردمش خود را بر آن قادر و متصرف پندارند ناگاه فرمان ما به شب یا روز در رسد یعنی حضرت قائم با شمشیر و پس آنهمه زیور زمین را درو کند و چنان خشک گردد که انگار دیروز در آن هیچ نبوده. | ||
| خط ۲۱: | خط ۱۸: | ||
سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۲۰۲ | سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۲۰۲ | ||
<references /> | |||
[[رده:آیات مهدویت]] | |||
[[رده:سوره یونس]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۴۸
آیات مهدویت - سوره یونس - آیه 25
«حَتَّى إِذَا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَها وازَّيَّنَتْ وَ ظَنَّ أَهْلُها أَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَيْهَا، أَتاها أَمْرُنَا لَيْلاً أَوْ نَهاراً فَجَعَلْنَاهَا حَصيداً كَأَنْ لَمْ تَغْنَ بالأمس، كذلِکَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ»[۱]
تا آنگاه که زمین از خرمی و سبزی بخود زیور بسته و آرایش کرده و مردمش خود را بر آن قادر و متصرف پندارند ناگهان فرمان ما به شب یا روز در رسد و آنهمه زیور زمین را درو کنیم و چنان خشک گردد که گوئی دیروز در آن هیچ نبوده اینگونه خداوند آیاتش را برای اهل فکر بیان می‌کند.
أبو جعفر محمد بن جرير الطّبریّ، قال: أخبرنی أبوالحسين محمد بن هارون بن موسى، عن أبيه، قال: حدّثنا أبو على الحسن بن محمد[۲] النهاوندی، قال: حدّثنا محمد بن أحمد القاشانی، قال: حدّثنا على بن سيف، قال: حدَثنی أبی، عن المفضّل بن عمر، عن أبی عبد الله عليه‌السلام، قال:
«نزلت في بني فلان ثلاث آيات:
قوله عزّوجلّ: حَتَّى إِذا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَها وازَّيَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُها أَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَيْها أَتَاهَا أَمْرُنَا لَيْلاً أَوْ نَهَاراً يعنى القائم بالسّيف فَجَعَلْناها حَصِيداً كَأَنْ لَمْ تَغْن بالأمس وقوله عزّوجلّ: فَتَحْنا عَلَيْهِمْ أَبْوابَ كُلِّ شَيْءٍ، حَتَّى إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَهً فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ، فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ[۳] - قال أبو عبدالله عليه‌السلام: -بالسيف.
و قوله عزّوجلّ: فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا إِذا هُمْ مِنْهَا يَرْكُضُونَ. لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلى ما أَتْرِفْتُمْ فِيهِ وَ مَساكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْئَلُونَ[۴] يعنى القائم عليه‌السلام يسأل بنی فلان عن كنوز بنی أميه.»[۵]
«ابو جعفر محمد بن جریر طبری گوید: ابوالحسن محمد بن هارون بن موسی از پدرش برایم خبر گفت که: ابوعلی حسن بن على نهاوندی حدیثمان داد، وی گفت: محمد بن احمد کاشانی حدیثمان داد، گفت: علی بن سیف حدیثمان داد، گفت: پدرم از مفضل بن عمر، از حضرت ابی عبدالله امام صادق علیه‌السلام برایم حدیث گفت که آن حضرت فرمود:
درباره بنی فلان سه آیه نازل شد: فرموده خدای عزوجل: {تا آنگاه که زمین از خرمی و سرسبزی بخود زیور بسته و آرایش کرده و مردمش خود را بر آن قادر و متصرف پندارند ناگاه فرمان ما به شب یا روز در رسد یعنی حضرت قائم با شمشیر و پس آنهمه زیور زمین را درو کند و چنان خشک گردد که انگار دیروز در آن هیچ نبوده.
و فرموده خدای عزوجل: در بهای همه چیز را بر آنها گشودیم تا آنگاه که به آنچه عطا شدند شادمان و مغرور گشتند به ناگاه آنها را [به کیفر اعمالشان] گرفتار کردیم و در آن هنگام خوار و ناامید شدند، پس ریشه قومی که ستم پیشه بودند کنده شد و ستایش خدای را که پروردگار عالمیان است امام ابو عبدالله صادق عليه‌السلام فرمود: به وسیله شمشیر.
و فرموده خدای عزوجل: پس چون عذاب ما را احساس نمودند از آن گریزان گشتند، نگریزید و به آنچه از خوشگذرانیها و لذتها و مساکن بوده‌اید باز گردید تا شاید پرسش شوید یعنی قائم علیه‌السلام از بنی فلان راجع به گنج‌های بنی امیه پرسش می‌نماید.
سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۲۰۲