ق - آیه ۴۱ و ۴۲

آیات مهدویت - سوره ق - آیه 41 و 42

«وَ اسْتَمِعْ یَوْمَ یُنادِ الْمُنادِ مِنْ مَکانٍ قَرِیبٍ* یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَةَ بِالْحَقِّ. ذلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ»

و آن روز که منادی حق از جای نزدیکی ندا خواهد کرد گوش فرادار، روزیکه آن صیحه را به حق بشنوند، آن هنگام روز خروج است.

علیّ بن إبراهیم، فی تفسیره المنسوب إلی الصّادق علیه‌السّلام، قال: قال:

«ینادی المنادی باسم القائم و اسم أبیه علیهما‌السّلام.»

قوله: یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَةَ بِالْحَقِّ ذلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ قال:

«صیحة القائم علیه‌السّلام من السّماء، (و) ذلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ»

علی بن ابراهيم: در تفسیرش که منسوب به امام صادق عليه‌السلام است گوید: فرمود: منادی صیحه حضرت قائم و نام پدرش عليهما‌السلام را ندا می‌کند، اینکه فرموده: روزیکه آن صیحه را به حق بشنوند؛ آن هنگام، روز خروج است فرمود: بنام قائم عليه‌السلام از سوی آسمان (و) آن روز خروج است.

سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۳۵۹