معارج - آیه ۴۴
آیات مهدویت - سوره معارج - آیه 44
خاشِعَةً أَبْصارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ، ذلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کانُوا یُوعَدُونَ[۱]
در حالی [آن روز] فرا رسد که چشمهایشان به خواری فرو افتاده و ذلت آنان را فراگرفته است آن همان روز است که رسولان از سوی خداوند به آنان وعده داده اند.
شرف الدّین النّجفیّ: بالإسناد عن سلیمان بن خالد، عن ابن سماعة، عن عبد اللّه بن القاسم، عن یحیی بن میسّر[۲]، عن أبی جعفر علیه السّلام فی قوله عزّ و جلّ:
خاشِعَةً أَبْصارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ، ذلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کانُوا یُوعَدُونَ قال:
«یعنی یوم خروج القائم علیه السّلام.»[۳]
شرف الدین نجفی بطور مسند از سلیمان بن خالد، از ابن سماعه، از عبدالله بن القاسم، از یحیی بن میسر، از حضرت ابی جعفر باقر عليه السلام آورده که آن جناب درباره قول خدای عز و جل: و در حالی (آن روز فرا رسد که چشمهایشان به خواری فرو افتاده و ذلت آنان را فراگرفته است آن همان روز است که رسولان از سوی خداوند به آنان وعده داده اند ) فرمود: یعنی روز خروج حضرت قائم عليه السلام.
سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص 449
- ↑ معارج (70): 44.
- ↑ [راوی اخیر در مأخذ (به استناد بحار الأنوار که ظاهرا از نسخه ی دیگری از مأخذ برگرفته است) به دو نفر تفکیک شده است: عن محمّد بن یحیی، عن میسّر (یا میسر). شباهت نیمه ی دوم سند این حدیث و حدیث تفسیر قمی ذیل آیه ی 76 قابل توجّه است؛ امّا علی رغم دقّت و جست وجو، نام راوی اخیر کاملا روشن نشد.]
- ↑ تأویل الآیات الظّاهرة 2: 726 [ح 7].