طارق - آیات ۱۵ تا ۱۷

از ویکی‌مهدی
نسخهٔ تاریخ ‏۷ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۱۲ توسط Saeed (بحث | مشارکت‌ها) (مطلب جدید)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

آیات مهدویت - سوره طارق - آیات 15 تا 17

«إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْداً (۱۵) وَ أَکِیدُ کَیْداً (۱۶) فَمَهِّلِ الْکافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْداً(۱۷)[۱]

و البته آنان (دشمنان اسلام) هر چه بتوانند کید و مکر می‌کنند و من [خدای متعال] هم [در مقابل آنان] كيد خواهم کرده پس تو ای رسول ما مهلت ده کافران را مهلت کمی.

علیّ بن إبراهیم، قال: حدّثنا جعفر بن أحمد، عن عبداللّه[۲] بن موسی، عن الحسن بن علیّ، [عن] ابن أبی حمزة (عن أبیه)، عن أبی بصیر فی قوله: فَما لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَ لا ناصِرٍ قال علیه‌السّلام: «ما له قوّة یقوی بها علی خالقه و لا ناصر من اللّه ینصره إن أراد به سوء.»

قلت: إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْداً (وَ أَکِیدُ کَیْداً) قال: «کادوا رسول اللّه صلّی‌اللّه‌علیه‌و‌اله‌و‌سلم و کادوا علیّا علیه‌السّلام و کادوا فاطمة علیها‌السّلام، فقال اللّه: یا محمّد، إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْداً وَ أَکِیدُ کَیْداً فَمَهِّلِ الْکافِرِینَ -یا محمّد- أَمْهِلْهُمْ رُوَیْداً لوقت بعث القائم علیه‌السّلام فینتقم لی من الجبابرة[۳] و الطّواغیت من قریش و بنی أمیّة و سائر النّاس.»[۴]

علی بن ابراهيم: گوید: حدیثمان داد جعفربن احمد، از عبد [عبيد] الله بن موسی، از حسن بن علی، [از] ابن ابی حمزه (از پدرش) از ابوبصیر درباره فرموده خداوند و پس او را در آن روز قوت و توانی در خود و یاوری بر جان نیست و آن حضرت عليه‌السلام فرمود: برای او قوت و نیرویی نیست که علیه خالقش به وسیله آن نیرو گیرد، و هیچ یاوری از سوی خداوند نمی‌باشد تا اگر خداوند اراده فرماید او را عذاب کند یاریش نماید.

عرضه داشتم: آنان هر چه بتوانند کید و مکر کنند و من هم کید خواهم کرد، فرمود: با رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله کید نمودند، و با حضرت علی علیه‌السلام کید کردند و نسبت به فاطمه علیها‌السلام با کید و مکر رفتار نمودند، پس خداوند فرمود: ای محمد: آنان هر چه بتوانند کید و مکر می‌کنند، و من هم در مقابل آنان کید خواهم کرد، پس تو ای محمد کافران را مهلت ده مهلت کمی تا وقت برانگیختن قائم عليه‌السلام که برای او از جباران و طاغوت‌های قریش و بنی امیه و سایر مردم انتقام خواهد گرفت.»


سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۴۲۰

پانویس

  1. طارق (۸۶): ۱۵- ۱۷.
  2. در مأخذ: عبید اللّه.
  3. در مأخذ: الجبّارین.
  4. تفسیر قمی ۲: ۴۱۶.