آیات مهدویت - سوره ابراهیم ۶
«وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللهِ»[۱]
و روزهای خداوند را به یاد آنان بیاور.
ابن بابويه، قال: حدثنا أحمد بن محمد بن يحيى العطار رضى‌الله‌عنه، قال:
حدّثنا سعد بن عبدالله، قال: حدثنی يعقوب بن يزيد، عن محمد بن الحسن الميثمی، عن مثنى الحنّاط، قال: سمعت أبا جعفر عليه‌السلام يقول:
«أيّام الله عزّوجلّ ثلاثه: يوم يقوم القائم عليه‌السلام، و يوم الكرّه، و يوم القيامه.»[۲]
«ابن بابویه گوید: احمد بن محمد بن يحيى عطار رضی‌الله‌عنه حدیثمان داد، وی گفت: سعد بن عبدالله حدیثمان داد، گفت: يعقوب بن يزيد حدیثم داد از محمد بن الحسن میثمی، از مثنی حتاط که گفت: شنیدم حضرت ابو جعفر باقر علیه‌السلام می‌فرمود: ایام (=روزهای) خدای عزوجلت سه تاست: روزی که حضرت قائم علیه‌السلام قیام خواهد کرد، و روز رجعت، و روز قیامت.»
عنه، قال: حدثنا أبی رحمه‌الله قال: حدّثنا عبدالله بن جعفر الحميری، قال: حدّثنا إبراهيم بن هاشم، عن محمد بن أبی عمير، عن مثّنى الحنّاط، عن جعفر بن محمد، عن أبيه عليهما‌السلام قال:
«أيّام الله عزّوجلّ ثلاثه: يوم يقوم القائم، و يوم الكرّه، و يوم القيامه.»[۳]
و از اوست که گوید: پدرم حدیثمان داد، وی گفت: عبد الله بن جعفر حمیری حدیثمان داد، گفت: ابراهیم بن هاشم، از محمد بن ابی عمیر، از مثنی حتاط، از جعفر بن محمد، از پدرش [امام باقر عليهما‌السلام] حدیثمان داد که فرمود: روزهای خدای عزوجل سه تاست روزی که امام قائم علیه‌السلام بپا خیزد، و روز رجعت، و روز قیامت».[۴]
سعد بن عبد الله: عن محمد بن الحسين بن أبی الخطّاب و يعقوب بن يزيد، عن أحمد بن الحسن الميثمیّ، عن محمد بن الحسين، عن أبان بن عثمان، عن مثّنى[۵] الحنّاط، قال: سمعت أبا عبدالله عليه‌السلام يقول:
«أيّام الله ثلاثه: يوم يقوم القائم و يوم الكرّه و يوم القيامه».[۶]
«سعد بن عبدالله از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، و یعقوب بن یزید، از احمد بن الحسن میثمی، از محمد بن الحسین، از ابان بن عثمان، از مثنی بن الحتاط آورده که گفت: شنیدم حضرت ابوعبدالله صادق علیه‌السلام می‌فرمود: ایام الله سه تاست: روزی که حضرت قائم علیه‌السلام بپا خیزد، و روز رجعت، و روز قیامت».
سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۲۲۰
- ↑ ابراهیم (۱۴): ۶.
- ↑ خصال: ۱۰۸.
- ↑ معانی الأخبار: ۳۶۵-۳۶۶.
- ↑ محدث جلیل شیخ حر عاملی درباره این حدیث گفته: «این حدیث گفته کسانی که رجعت را به خروج حضرت مهدی عليه‌السلام و رجوع دولت حقه ائمه تأویل می‌کنند، با صراحت باطل می‌کند، از این هم صريحتر ان شاء الله تعالى بعدا خواهد آمد، گذشته از آنچه در معنی رجعت از علمای لغت گذشت، در سند حدیث نیز شخص مشکوک یا مورد طعنی وجود ندارد، چون «ابراهیم بن هاشم» و «مثنی» را علمای رجال کاملا مدح کرده‌اند، مذهبشان هم درست بوده، بلکه دور از حقیقت نیست که پس از تحقیق بگوییم: به طور قطع مورد وثوق بوده‌اند، سایر راویانی که در سند هستند نیز در اوج جلالت و وثاقت و صحت مذهب و حدیث می‌باشند» (ایقاظ الهجعه، باب نهم، حدیث سوم (مترجم)
- ↑ [در متن: مثنی بن و در بحار ۵۳: ۶۳ (به نقل از مأخذ): موسى (بن سعدان).]
- ↑ مختصر البصائر: ۱۸ (مترجم).
