نمایش مبدأ برای آیات مهدوی - سوره مائده ۵۵

'''سوره مائده ۵۵''' 

'''يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذلَّهِ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ <sup>1</sup>''' 

ای کسانی که ایمان آورده اید هر کدام از شماها از دین خود مرتد شود پس بزودی خداوند قومی را که بسیار دوست می دارد و آنها نیز خداوند را دوست میدارند و نسبت به مؤمنان فروتن و بر کافران سرفراز و مقتدرند به نصرت اسلام خواهد برانگیخت. 

محمد بن إبراهيم المعروف بابن أبي زينب النعماني، في كتاب الغيبه:

قال: أخبرنا أحمد بن محمد بن سعيد بن عقده، قال: حدثنا علي بن الحسن<sup>2</sup> بن فضال، قال: حدثنا محمد بن حمزه<sup>3</sup> و محمد بن سعيد<sup>4</sup> قالا: حدثنا حماد بن عثمان، عن سليمان بن هارون العجلي قال سمعت أبا عبد الله عليه السلام يقول: 

«إن صاحب هذا الأمر محفوظ له أصحابه، (و) لو ذهب الناس جميعا أتى الله بأصحابه، و هم الذين قال الله عزّ و جلَ : فَإِنْ يَكْفُرْ بها هؤلاء فَقَدْ وَكَلْنا بِها قَوْماً لَيْسوا بها بكافِرِينَ<sup>5</sup> و هم الذين قال الله عز و جل فيهم: فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّهِ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ..<sup>6</sup>

محمد بن ابراهيم معروف به ابن ابی زینب نعمانی در کتاب غیبت گوید: خبرمان داد احمد بن محمد بن سعيد بن عقده،گوید: حدیثمان داد حسن بن علی ابن الحسن بن فضال (گفت: حدیثمان آوردند محمد بن عمرو و محمد بن الوليد) گفت: حدیثمان دادند محمد بن حمزه و محمد بن سعید، گفتند حدیثمان آورد حماد بن عثمان از سلیمان بن هارون عجلی، گفت: شنیدم حضرت ابوعبدالله صادق علیه السلام می فرمود: 

همانا اصحاب و یاران صاحب این امر برایش محفوظند و اگر همه مردم از بین بروند خداوند یارانش را خواهد آورد، و ایشانند که خداوند عزو جل فرموده: و پس اگر این قوم به آن کفر ورزند همانا ما قومی را که هرگز به آن کافر نشوند بر آن برگماریم و ایشانند که خدای عز و جل درباره شان فرموده: پس بزودی خداوند قومی را که بسیار دوست می دارد و آنها نیز خداوند را دوست میدارند و نسبت به مؤمنان فروتن و بر کافران سرفراز و مقتدرند به نصرت اسلام خواهد برانگیخت. 

العياشي، بإسناده عن سليمان بن هارون قال: قلت له: إن بعض هؤلاء العجليه<sup>7</sup> يقول: إن<sup>8</sup> سيف رسول الله صلى الله عليه و اله و سلم عند عبد الله بن الحسن! .... 

فقال: والله ما رآه ( هو )<sup>9</sup> و لا - أبوه بواحده من عينيه، إلا أن يكون رآه<sup>10</sup> أبوه عند الحسين عليه السلام و إنّ صاحب هذا الأمر محفوظ له، فلا تذهبنّ يمينا و لا شمالا، فإنّ الأمر - و الله - واضح، و الله لو أنّ أهل السّماء و الأرض اجتمعوا على أن يحوّلوا هذا الأمر من موضعه الّذى وضعه الله فيه ما استطاعوا، و لو أن الناس كفروا جميعا حتى لا يبقى أحد، لجاء الله لهذا الأمر بأهل يكونون<sup>11</sup> من أهله. 

ثم قال: «أما تسمع الله يقول: يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُجُونَهُ أَذِلَّهِ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّهِ عَلَى الْكافِرِينَ ...؟ حتى فرغ من الآيه وقال فى آيه أخرى: فإن يَكْفُرْ بها هَؤُلَاءِ فَقَدْ وَكَلْنَا بِهَا قَوْمًا لَيْسُوا بِهَا بکافرين ثم قال: إن أهل هذه الآيه هم أهل تلك الآيه.»<sup>12</sup>

عیاشی بسند خود از سلیمان بن هارون آورده که :گوید به آن جناب عرضه داشتم: بعضی از این عجلیان میگویند [چنین پندارند که شمشیر رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم نزد عبد الله بن الحسن است.] 

و فرمود: به خدا سوگند نه او و نه پدرش به هیچیک از دو چشمش آن را ندیده، مگر اینکه پدرش آن را نزد حسین علیه السلام دیده باشد و البته برای صاحب این امر محفوظ است، پس مبادا به راست و چپ روی آوری، که به خدا سوگند امر روشن است، به خدا قسم اگر اهل آسمان و زمین همدست شوند که این امر را از جایگاهی که خداوند آن را در وی قرار داده برطرف سازند نخواهند توانست، و چنانچه همه مردمان کفر ورزند تا جائیکه هیچکس باقی نماند؛ همانا خداوند برای این امر کسانی را خواهد آورد که از شایستگان آن باشند. سپس فرمود آیا نمی شنوی که خداوند می فرماید: ای کسانی که ایمان آورده اید هر کدام از شماها از دین خود مرتد شود پس بزودی خداوند قومی را که دوست میدارد و آنها نیز خداوند را دوست میدارند و نسبت به مؤمنان فروتن و بر کافران سرفراز و مقتدرند به نصرت اسلام خواهد برانگیخت... تا آخر آیه را تلاوت فرمود. و در آیه دیگری فرموده: پس اگر این قوم به آن کفر ورزند همانا ما قومی را که هرگز به آن کافر نشوند بر آن برگماریم و سپس آن حضرت فرمود: همانا اهل این آیه همان اهل آن آیه می باشند. 

سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان، ص 146

1-    مائده ۵۵. 

2-    در متن: الحسن بن علی. 

3-    در متن: عمرو

4-    در متن: الوليد. 

5-    أنعام (۶): ۹۰

6-    کتاب الغيبه: ۳۱۶ [باب ۲۱ ، ح ۱۲]

7-    در مأخذ: العجله

8-    در مأخذ: يزعمون انّ [در نسخه ی بحار: يقولون إنّ]

9-    از نسخه ی بحار در مأخذ: هؤلاء

10-   در مأخذ: أراه

11-   در متن: يكون. 

12-   تفسير العياشي ۱: ۳۲۶ [مائده، ح ۱۳۵]