آیات مهدویت - سوره ابراهیم ۷۸

قالُوا: رَبَّنَا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتَالَ؟ لَوْ لا أَخَّرْتَنا إِلى أَجَلٍ قَرِيبٍ نُجِبْ دَعْوَتَكَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ؟

گفتند پروردگارا چرا حکم جنگ را بر ما فرض فرمودی چه می‌شد که عمر ما را تا به هنگام أجل مهلت می‌دادی به دعوتت را اجابت نموده و از رسولان پیروی می‌کنیم؟

محمد بن يعقوب، عن محمد بن يحيى: عن أحمد بن محمد، عن [محمد] ابن سنان، عن أبی الصّباح بن عبد الحميد، عن محمد بن مسلم، عن أبی جعفر عليه‌السلام قال:

«و الله الذی صنعه الحسن بن على عليهما‌السلام كان خيراً لهذه الأمه مما طلعت عليه الشمس، (ف) والله لقد نزلت هذه الآيه: أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ: كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَأَقِيمُوا الصَّلاهَ وآتُوا الزَّكاة إنّما هى طاعه الإمام، وطلبوا القتال، فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتالُ مع الحسين عليه‌السلام قالُوا: رَبَّنا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتَالَ؟ لَوْ لا أَخَّرْتَنا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ نُجِبْ دَعْوَتَكَ وَتَتَّبِعِ الرُّسُلَ؟ أرادوا تأخير ذلك إلى القائم عليه‌السلام.»

محمد بن یعقوب: از محمد بن یحیی، از احمد بن محمد، از محمد بن سنان، از ابوالقباح بن عبد الحميد، از محمد بن مسلم، از حضرت ابو جعفر امام باقر علیه‌السلام آورده که آن حضرت فرمود: به خدا سوگند آنچه حسن بن علی عليهما‌السلام كرد برای این امت از آنچه خورشید بر آن می‌تابد بهتر است، به خدا سوگند این آیه درباره او نازل شد: آیا نمی‌نگری و در شگفت نمی‌شوی به آنان که به ایشان گفته شد (فعلا) از جنگ دست نگهدارید و نماز را بر پای داشته و زکات را ادا کنید و همانا این اطاعت از امام است، ولی آنها اصرار داشتند که فرمان جنگ به آنان داده شود، پس چون جنگ کردن در رکاب امام حسین علیه‌السلام برایشان فرض شد گفتند: پروردگارا چرا حکم جنگ را بر ما فرض فرمودی چه می‌شد که عمر ما را تا به هنگام اجل مهلت می‌دادی و دعوتت را اجابت نموده و از رسولان پیروی می‌کنیم منظورشان این بود که تا قیام حضرت قائم علیه‌السلام این حکم به تأخیر افتد».

العياشی، بإسناده: عن محمد بن مسلم، عن أبي جعفر عليه‌السلام، قال:

«و الله الذی صنعه الحسن بن علی عليهما‌السلام كان خيرا لهذه الأمه مما طلعت عليه الشمس، و الله لفيه نزلت هذه الآيه: أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ . کُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَأَقِيمُوا الصَّلاةَ وَآتُوا الزَّكاة؟ إنما هى طاعه الإمام، فطلبوا القتال، فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ مع الحسين عليه‌السلام قالُوا: رَبَّنا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتَالَ؟ لَوْ لَا أَخَّرْتَنا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ؟ و قوله: ربَّنا أَخَّرنَا إِلى أَجَلٍ قَرِيبٍ، نُجِبْ دَعْوَتَك و نَتَّبِع الرُّسُلَ أرادوا تأخير ذلک إلى القائم عليه‌السلام.»

عیاشی بسند خود از محمد بن مسلم از حضرت ابو جعفر امام باقر علیه‌السلام آورده که آن جناب فرمود: به خدا سوگند آنچه را حسن بن علی علیهما‌السلام انجام داد، از آنچه خورشید بر آن طلوع کرده یعنی از همه دنیا برای این امت بهتر بود، به خدا قسم درباره او این آیه نازل شد: آیا نمی‌نگری کسانی را که به ایشان گفته شد از جنگ به طور موقت دست نگهدارید و به وظیفه اقامه نماز و زکات بپردازید همانا این اطاعت از امام است و آنها اصرار داشتند که فرمان جنگ به آنان داده شود، پس چون قتال در راه خدا در رکاب امام حسین علیه‌السلام برایشان نوشته و فرض شد گفتند: پروردگارا چرا حکم جنگ را بر ما فرض فرمودی چه می‌شد که تأخیر می‌انداختی و اینکه فرمود: پروردگارا تا اجلی نزدیک ما را به تأخیر انداز تا دعوت ترا اجابت کنیم و از رسولان پیروی نمائیم منظورشان به تأخیر افتادن آن حکم تا هنگام قیام حضرت قائم علیه‌السلام بود».

سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۱۹۱