آیات مهدویت - سوره یوسف ۱۱۱
آیات مهدویت - سوره یوسف ۱۱۱
حَتَّى إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كَذِبُوا جَاءَهُمْ نَصْرُنَا1
تا آنجا که رسولان مأیوس شدند و گمان کردند حتی افراد اندک مؤمن نیز به آنان دروغ گفته اند، در آنحال یاری ما به سراغشان آمد.
محمد بن جرير الطبري2 فى باب وجوب معرفه القائم عليه السلام و أنه لا بد أن یکون من کتابه مسند فاطمه عليها السلام: بإسناده عن أبي على النهاوندي، قال:
حدّثنا القاساني ( يعني محمد بن أحمد القاشاني) قال: حدّثنا محمد بن سليمان، قال حدثنا علي بن سيف، قال: حدثني أبي، عن المفضل بن عمر، عن أبي عبد الله عليه السلام، قال:
«جاء رجل إلى أمير المؤمنين عليه السّلام فشكى إليه طول دوله الجور، فقال له أمير المؤمنين عليه السلام: والله لا يكون ما تأملون حتى يهلك المبطلون و يضمحلّ الجاهلون ويأمن المتقون وقليل ما يكون حتى لا يكون لأحدكم موضع قدمه، و حتى تكونوا على الناس أهون من الميته عند صاحبها، فبينا أنتم كذلك إذ جاء نصر الله والفتح، وهو قول ربي عز و جل في كتابه: حَتَّى إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جَاءَهُمْ نَضْرُنَا.»3
محمد بن جریر طبری: در باب وجوب معرفت قائم علیه السلام و اینکه حتما خواهد آمد در کتاب «مسند فاطمه عليها السلام»
بسند خود از ابوعلی نهاوندی آورده که گفت: کاشانی (یعنی محمد بن احمد کاشانی) حدیثمان داد، گوید محمد بن سلیمان برایمان حدیث آورد، وی گفت: علی بن سيف حدیثمان داد، وی گفت: پدرم از مفضل بن عمر برایم حدیث گفت از حضرت ابو عبدالله امام صادق علیه السلام که فرمود:
مردی به محضر امام امیرالمؤمنین علیه السلام شرفیاب شد و از طولانی شدن دولت جور و ستم به آن جناب شکایت کرد. أمير المؤمنين عليه السلام با و فرمود: به خدا سوگند آنچه آرزویش را دارید نخواهد شد تا اینکه باطل جویان هلاک شوند و جاهلان از میان بروند و متقیان که اندک هستند در امان گردند، تا جائیکه احدی از شما جای پایی برای خودش نخواهد یافت، و تا آنجا که شما در نظر مردم از مردار در چشم صاحبش نیز بی ارزشتر خواهید شد و همانطور که شما در آن حال هستید ناگهان یاری خداوند و پیروزی بیاید، و این است (معنی) فرموده پرودگار من عز و جل در کتابش: و تا آنجا که رسولان مأیوس شدند و گمان کردند حتی افراد اندک مؤمن نیز به آنان دروغ گفته اند در آنحال یاری ما به سراغشان آمد.
سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص 218
1- يوسف (۱۲) : ۱۱۱
2- در متن: القمّی
3- دلائل الإمامه: ۴۷۱ [ح ۴۶۲]
