آیات مهدویت - سوره نحل ۴۶

«أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا السَّيِّئاتِ أَنْ يَخْسِفَ اللهُ بهِمُ الْأَرْضَ؟ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لا يَشْعُرُونَ؟»

آیا کسانی که بر کارهای زشت، مکرها می‌کنند ایمن هستند از اینکه خداوند آنان را بر زمین فرو برد یا عذاب او از آنجا که پی نبرند به سراغشان بیاید.

العياشي، بإسناده عن إبراهيم بن عمر، عمن سمع أبا جعفر عليه‌السلام يقول:

«إن عهد نبی الله صار عند على بن الحسين عليه‌السلام، ثم صار عند محمد بن على عليه‌السلام ثم يفعل الله ما يشاء، فالزم هؤلاء، فإذا خرج رجل منهم معه ثلاث ماءه رجل و معه رایه رسول الله صلى‌الله‌عليه‌و‌اله‌وسلم عامدا إلى المدينه حتى يمر بالبيداء فيقول:

هذا مكان القوم الذين خسف بهم، وهى الآيه التى قال الله عزّوجلّ: أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا السَّيِّئَاتِ أَنْ يَخْسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الْأَرْضَ؟ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذابُ مِنْ حَيْثُ لا يَشْعُرُونَ؟ أَوْ يَأْخُذَهُمْ فِی تَقَلُّبِهِمْ؟ فَمَا هُمْ بِمُعْجِزِينَ»

عیاشی: بسند خود از ابراهیم بن عمر از کسی که شنیده بود حضرت ابو جعفر باقر علیه‌السلام می‌فرماید: به درستی که پیمان پیغمبر خدا نزد علی بن الحسين عليه‌السلام سپرده شد سپس به محمد بن علی (خود آن حضرت علیه‌السلام) رسید و پس از این خداوند آنچه را بخواهد انجام می‌دهد، پس همیشه با اینان باش، و چون مردی از ایشان خروج نمود که سیصد مرد همراهیش می‌کردند و پرچم رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله‌وسلم را با خود داشت، که به سوی مدینه روان شود، و چون از بیابان «بیداء» بگذرد بگوید: این جای کسانی است که به زمین فرو خواهند شد، و این است آیه‌ای که خدای عزوجل فرموده: آیا کسانی که بر کارهای زشت، مکرها می‌کنند ایمن هستند از اینکه خداوند آنان را بر زمین فرو برد با عذاب او از آنجا که پی نبرند به سراغشان بیاید و یا آنکه هنگام آمد و شدشان به ناگاه آنها را بگیرد و آنان توان مقابله با قدرت حق را ندارند.

عنه، بإسناده عن جابر الجعفی، عن أبی جعفر عليه‌السلام فی حديث طويل قال له:

«... و إياک و شذاذ من آل محمد عليه‌السلام فإن لآل محمد و على رايه و لغيرهم رايات، فالزم هؤلاء أبدا، و إياک و من ذكرت لک فإذا خرج رجل منهم معه ثلاث ماءه و بضعه عشر رجلا و معه رایه رسول الله صلى‌الله‌عليه‌واله‌وسلم عامداً إلى المدينه حتى يمر بالبيداء حتى يقول: هذا مكان القوم الذين يخسف بهم وهی الآيه التى قالَ اللَّه عَزَّوَجَلَّ: أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا السَّيِّئاتِ أَنْ يَخْسِفَ اللهُ بِهِمُ الأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لا يَشْعُرُونَ؟ أَوْ يَأْخُذَهُمْ فِي تَقَلُّبِهِمْ؟ فَما هُمْ بِمُعْجِزِينَ»

و از اوست: بسند خود از جابر جعفی آورده که حضرت ابی جعفر باقر علیه‌السلام ضمن حديثى طولانی باو فرمودند: و مبادا که با معدود کسانی که از فرزندان محمد علیهم‌السلام به عنوان برپایی عدل و داد و تشکیل دولت حق خروج کنند همراهی کنی زیرا که برای آل محمد و علی پرچمی و دولتی خاص است، و دیگران به پرچم‌هایی وابسته می‌شوند (دیگران هم دولت‌هایی دارند ... پس همیشه با اینان (امامان بر حق از آل محمد عليهم‌السلام) باش و از آنهایی که برایت یاد کردم جدا بپرهیز، و هرگاه مردی از ایشان که سیصد و سیزده نفر با وی بود، و پرچم رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله‌وسلم را همراه داشت بپا خاست، و عازم مدینه شود با او همراهی کن، و چون از بیابان «بیداء» بگذرد می‌گوید: اینجا جای کسانی است که به زمین فرو خواهند رفت، و این است (معنی) آیه‌ای که خدای عزوجل فرموده: و آیا کسانی که بر کارهای زشت، مکرها می‌کنند ایمن هستند از اینکه خداوند آنان را بر زمین فرو برد یا عذاب او از آنجا که پی نبرند به سراغشان بیاید و با آنکه هنگام آمد و شدشان به ناگاه آنها را بگیرد و آنان توان مقابله با قدرت حق را ندارند.

و عنه، بإسناده: عن ابن سنان، عن أبی عبدالله عليه‌السلام، سئل عن قول الله عز وجل: أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا السَّيِّئاتِ أَنْ يَخْسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الْأَرْضَ؟، قَالَ:

«هم أعداء الله و هم يمسخون و يقذفون و يسيحون فی الأرض.»

و از اوست: که بسند خود از ابن سنان از حضرت ابی عبدالله امام صادق علیه‌السلام آورده که از آن حضرت راجع به قول خدای عزوجل: [آیا کسانی که بر کارهای زشت، مکرها می‌کنند ایمن هستند از اینکه خداوند آنان را بر زمین فرو بردم] سؤال شد، در پاسخ فرمود: آنان دشمنان خدایند و آنها مسخ می‌شوند و دچار پرتاب می‌گردند و در زمین آواره می‌شوند.

سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۲۱۰