آیات مهدویت - سوره مریم ۷۶

«حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَةَ، فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَكَانًا وَ أَضْعَفُ جُنْداً»

تا آنگاه که وعده [عذاب] را به چشم خود ببینند که با به کشته شدن و عقوبت عذاب دنیاست و یا فرارسیدن ساعت (مقرر) به زودی خواهند دانست که کدامیک از مؤمنان و کافران جایگاهش بدتر و سپاهش ضعیفتر است.

محمد بن يعقوب: عن محمد بن يحيى، عن سلمه بن الخطاب، عن الحسن بن عبد الرحمان، عن علی بن أبی حمزه، عن أبی بصير، عن أبی عبد‌‌الله عليه‌السلام فی قول الله عزوجل: وإذا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنا بَيْنَاتِ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا: أَیُّ الفريقين خَيْرٌ مَقاماً وَ أَحْسَنُ نَدِيَّا؟ قال:

«كان رسول الله صلى‌الله‌عليه‌واله‌وسلم دعا قريشا إلى ولايتنا فنفروا وأنكروا. فقالَ الَّذِينَ كَفَرُوا من قريش لِلَّذِينَ آمَنُوا و الّذين أقرّوا لأميرالمؤمنين و لنا أهل البيت: أَىُّ الْفَريقَينِ خَيْرٌ مَقاماً و أَحْسَنُ نَدِيَّا؟ تعييرا منهم، فقال الله عزّوجلّ ردّا عليهم: و كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ من الأسم السالفه هُمْ أَحْسَنُ أَثَاثاً وَ رِءْياً.»

قلت: قوله: مَنْ كانَ فِی الضَّلالَهِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَنُ مَدًّا؟.

قال: «كلّهم كانوا فی الضّلاله لا يؤمنون بولايه أمير المؤمنين عليه‌السلام ولا بولايتنا فكانوا ضالين مضلين، فيمدّ لهم فی ضلالتهم وطغيانهم حتّى يموتوا فيصیّرهم الله شرّا مكانا و أضعف جندا.»

قلت: قوله: حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَةَ، فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَكَاناً وَأَضْعَفُ جُنْداً؟ قال: «أمّا قوله: حَتَّى إذا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ فهو خروج القائم عليه‌السلام و هو السّاعه، فسيعلمون ذلک اليوم و ما نزل بهم من الله على يدى وليه فذلک قوله: مَنْ هُوَ شَرٌّ مكاناً يعنى عند القائم و أَضْعَفُ جُنْداً.» قلت: قوله: ويَزِيدُ اللهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدى قال: «يزيدهم ذلک اليوم هدى باتّباعهم القائم عليه‌السلام حيث لا يجحدونه ولا ينكرونه.»

قلت: قوله : لا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَة إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً؟ قال: «إلّا من دان الله بولايه أميرالمؤمنين و الأئمه من ولده عليهم‌السلام فهو العهد عند الله.»

قلت: قوله: إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا؟ قال: «ولايه أمير المؤمنين عليه‌السلام هی الودّ الذى قال الله تعالی.»

قلت: فإنَّما يَسَّرْنَاهُ بلسانک لتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَ تُنْذِرَ بِهِ قَوْماً لُدًّا؟ قال:

«إنما يسّره الله على لسانه حين أقام أميرالمؤمنين عليه‌السلام علما، فبشّر به المؤمنين و انذر به الكافرين و هم الذين ذكرهم الله فی كتابه لدّا أی كفارا.»

محمد بن یعقوب: از محمد بن یحیی، از سلمه بن الخطاب، از حسین بن عبدالرحمن، از علی بن ابی حمزه، از ابوبصیر، از حضرت ابی عبدالله امام صادق عليه‌السلام روایت آورده، که درباره قول خدای تعالی: و چون آیات و نشانه‌های ما به روشنی بر آنان خوانده می‌شود، کسانی که کفر ورزیدند به آنانکه ایمان آورده‌اند گویند: کدامیک از دو گروه ما و شما مقام بهتر و جایگاه خوبتری دارند؟ آن حضرت فرمود: رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم قریش را به ولایت ما دعوت کرد، ولی آنها دوری گزیده و آن را منکر شدند، و پس کسانی که کفر ورزیدند و از قریش و به آنانکه ایمان آورده بودند و کسانی که به امیرالمؤمنین و ما اهل البيت قرار داشتند گفتند: کدامیک از دو گروه مقام بهتر و جایگاه خوبتری دارند به این سخن را از روی سرزنش به مؤمنین گفتند، پس خداوند عزوجل در رد آنها فرمود: پیش از ایشان چه نسل‌هایی را هلاک کرده‌ایم از انتهای گذشته که آن نسل‌ها اثاث و زندگانی جالب‌تر و بهتری داشتند و عرضه داشتم: اینکه خداوند فرموده: هر کس به راه ضلالت رفت خدای رحمان او را مهلت و تمکن همی دهد؟ فرمود: همه آنان در مسیر گمراهی بودند، نه ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام را باور داشتند و نه ولایت ما را گردن نهادند، پس آنان گمراهان و گمراه کنندگانی بودند، پس خداوند ایشان را در ضلالت و سرکشیشان مهلت می‌دهد تا هنگامیکه بمیرند، پس خداوند آنها را به وضع بدتر و سپاه ضعیفتری منتقل فرماید. عرض کردم: اینکه خداوند فرموده: تا آنگاه که وعده [عذاب] را به چشم خود ببینند که با لبه کشته شدن و عقوبت عذاب دنیاست و یا فرا رسیدن ساعت مقرر به زودی خواهند دانست که کدامیک از مؤمنان و کافران جایگاهش بدتر و سپاهش ضعیف‌تر است و فرمود: اینکه فرماید: و تا آنگاه که وعده (عذاب) را به چشم خود ببینند و آن خروج حضرت قائم علیه‌السلام و همان ساعت است، در آن روز خواهند دانست و آنچه از سوی خداوند به دست ولیش [قائمش] فرود می‌آید، و همین است که فرموده: کدامیک جایگاهش بدتر است یعنی نزد حضرت قائم علیه‌السلام و سپاهش ضعیفتر گفتم: اینکه فرماید: و خداوند هدایت یافتگان را هدایتشان می‌افزاید؟ فرمود: در آن روز بخاطر پیرویشان از حضرت قائم علیه‌السلام هدایت روی هدایت می‌افزاید زیرا که او را رد نکنند و انکار ندارند. عرضه داشتم: اینکه خداوند فرموده: و در آن روز مالک شفاعت نباشد مگر کسی که نزد خدای رحمان عهدی گرفته باشد؟ فرمود: مگر کسی که با ولایت امیرالمؤمنین و امامان از فرزندانش بعد از او علیهم‌السلام خدای را دینداری کرده باشد، که عهد نزد خداوند همین است. عرض کردم: اینکه فرموده: همانا کسانی که ایمان آورده و کارهای خوب و شایسته کرده‌اند خدای رحمان برایشان محبت و دوستی عمیقی قرار خواهد داد؟ فرمود: ولایت امیرالمؤمنين عليه‌السلام همان مودت و دوستی است که خدای تعالی فرموده است. عرضه داشتم: [اینکه خداوند فرماید] همانا ما حقایق این قرآن را تنها به زبان تو آسان و روان ساختیم تا به وسیله آن متقیان را مژدگانی دهی و گروه سرسخت را هشدار دهی؟ فرمود: البته خداوند آن (قرآن) را به زبان او آسان کرد هنگامیکه امیرالمؤمنین علیه‌السلام. را به راهنمایی نصب فرمود، پس مؤمنان را مژده داد و کافران را از مخالفت آن برحذر داشت، و اینان همانهایند که خداوند آنان را در کتاب خود به عنوان «لدأ = سرسخت» یعنی کافر یاد کرده است.