امام زمان

منظور از «امام زمان» در هر عصر و زمانی همان کسی است که در قید حیات ظاهری بوده و الزاما توسط حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) به عنوان یکی از ۱۲ نفر از جانشینان بعد از او معرفی شده که البته این لقب «امام» را نیز خداوند به ایشان عطا کرده است.

در حال حاضر این جایگاه (امام زمانی) متعلق به پیشوای دوازدهم حضرت حجة ابن الحسن العسکری معروف به امام مهدی (علیه السلام) است.

لقب امام فرزند امام حسن عسکری علیه السلام در سال 255 هجری قمری به دنیا آمده و مادرش امیرزاده رومی، نرجس خاتون بوده است. سامرا محل تولد ایشان است و 5 سال با پدر معاصر بوده و در سال 260 هجری، امامت ظاهری ایشان شروع شده و تا سال 329 هجری دوران غیبت صغری 69 سال بوده است و در این مدت 4 نایب خاص داشته اند: عثمان بن سعید عمری، محمد بن عثمان، حسین بن روح نوبختی، علی بن محمد سمری. در سال 329 هجری چند روز قبل از مرگ آخرین نایبشان نامه ای به او نوشتند که تو حداکثر تا 6 روز دیگر خواهی مرد و به کسی در این باب وصیت نکن که غیبت کبری آغاز شده و دیگر برای من ظهوری نیست تا گاهی که خدا اجازه دهد و تکلیف مردم این است که مشکلات خود را با فقهای جامع الشرایط در میان بگذارند.