انفال - آیه ۷

آیات مهدویت - سوره انفال - آیه 7

«یُرِیدُ اللَّهُ أَنْ یُحِقَّ الْحَقَّ بِکَلِماتِهِ وَ یَقْطَعَ دابِرَ الْکافِرِینَ»

و خدا می‌خواهد که حق را به وسيله کلماتش ثابت گرداند و ریشه کافران را از بیخ و بن برکند.

العیّاشیّ: عن جابر قال: سألت أبا جعفر علیه‌السّلام عن تفسیر هذه الآیة فی قول اللّه عزّوجلّ: یُرِیدُ اللَّهُ أَنْ یُحِقَّ الْحَقَّ بِکَلِماتِهِ وَ یَقْطَعَ دابِرَ الْکافِرِینَ قال:

أبو جعفر علیه‌السّلام:

«تفسیرها فی الباطن یرید اللّه فإنّه شی ء یریده و لم یفعله بعد، و أمّا قوله: یُحِقَّ الْحَقَّ بِکَلِماتِهِ فإنّه یعنی یحقّ حقّ آل محمّد.

و أمّا قوله: بِکَلِماتِهِ قال: کلماته فی الباطن، علیّ هو کلمة اللّه فی الباطن، و أمّا قوله: وَ یَقْطَعَ دابِرَ الْکافِرِینَ فهم بنو أمیّة، هم الکافرون یقطع اللّه دابرهم، و أمّا قوله: لِیُحِقَّ الْحَقَ فإنّه یعنی لیحقّ حقّ آل محمّد علیهم‌السّلام حین یقوم القائم علیه‌السّلام.

و أمّا قوله: وَ یُبْطِلَ الْباطِلَ یعنی القائم علیه‌السّلام، فإذا قام یبطل باطل بنی أمیّة و ذلک قوله: لِیُحِقَّ الْحَقَّ وَ یُبْطِلَ الْباطِلَ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُجْرِمُونَ »

عیاشی: بسند خود از جابر آورده که گفت: از حضرت ابوجعفر باقر عليه‌السلام راجع به تفسیر این آیه پرسیدم که خدای عزوجل فرموده: او و خدا می‌خواهد که حق را به وسیله کلماتش ثابت گرداند و ریشه کافران را از بیخ و بن برکند حضرت ابوجعفر عليه‌السلام فرمود: تفسيرش آنست که در باطن خدا چنین می‌خواهد، زیرا که این چیزی است که آن را می‌خواهد ولی هنوز به انجام نرسانده، و اما قول خداوند: حق را به وسیله کلماتش ثابت گرداند منظور احقاق حق آل محمد می‌باشد، و اینکه فرموده و به وسیله کلماتش حضرت فرمود: كلمات او در باطن، و على عليه‌السلام همان کلمه خداوند در باطن است، و اما قول خداوند: او ریشه کافران را از بیخ و بن برکند اینان بنی امیه هستند، آنهایند کافران، خداوند دنباله شان را قطع خواهد کرد، و اینکه فرمود: تا حق را تحقق بخشد؛ یعنی: حق آل محمد عليهم‌السلام را تحقق بخشد هنگامیکه حضرت قائم عليه‌السلام قیام می‌کند، و اما قول خداوند: او باطل را محو و نابود سازد یعنی: حضرت قائم عليه‌السلام باطل می‌سازد، که چون قيام کند باطل بنی امیه را از بین خواهد برد، و این است معنی قول خداوند: و تا حق را پایدار و محقق نماید و باطل را محو و نابود سازد هر چند که مجرمان را ناخوش آید»

سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۴۴۳