سجده - آیه ۲۱

آیات مهدویت - سوره سجده - آیه 21

«وَ لَنُذِیقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الْأَدْنی دُونَ الْعَذابِ الْأَکْبَرِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ»

و به درستی که ما از عذاب کوچکتر (نزدیکتر) غیر از عذاب بزرگتر آنان را بچشانیم تا مگر بسوی خدا باز گردند.

محمّد بن العبّاس، قال: حدّثنا علیّ بن حاتم، عن حسن بن محمّد بن عبد الواحد، عن حفص بن عمر بن سالم، عن محمّد بن حسین بن عجلان، عن مفضّل بن عمر، قال: سألت أبا عبداللّه علیه‌السلام عن قول اللّه عزّوجلّ: وَ لَنُذِیقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الْأَدْنی دُونَ الْعَذابِ الْأَکْبَرِ قال:

«الأدنی عذاب السّفر. و الأکبر المهدیّ بالسّیف.»

محمدبن العباس گوید: علی بن حاتم از حسن بن محمد، از ابن عبدالواحد بن [از] حفص از ابن عمر بن سالم، از محمد بن حسین بن عجلان، از مفضل بن عمر حديثمان داد که مفضل گوید: از حضرت امام ابوعبدالله صادق عليه‌السلام راجع به فرموده خداوند عزوجل: و به درستی که ما از عذاب کوچکتر [نزدیکتر] غیر از عذاب بزرگتر آنان را بچشانیم و پرسیدم، آن حضرت فرمود: عذاب ادنی: عذاب سفر [قبر] است، و عذاب اکبر: [قيام] مهدی علیه‌السلام است با شمشیر.

محمّد بن الحسن الشّیبانیّ، فی کشف البیان، قال: روی عن جعفر الصّادق علیه‌السلام فی معنی الآیة:

«أنّ الأدنی القحط و الجدب و الأکبر خروج القائم المهدیّ علیه‌السّلام بالسّیف فی آخر الزّمان.»

محمد بن الحسن شیبانی: در کتاب کشف البيان گوید: از حضرت امام جعفر صادق عليه‌السلام در معنی این آیه روایت است که: عذاب ادنی قحطی و خشکسالی است، و عذاب اکبر خروج قائم مهدی علیه‌السلام با شمشیر در آخرالزمان».

سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۳۰۵