شعراء - آیه ۲۲۷

آیات مهدویت - سوره شعراء - آیه 227

«وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ»

و آنانکه ظلم و ستم کردند بزودی خواهند دانست که به کدام کیفرگاه و دوزخی دگرگون خواهند شد.

روایت

ابن بابویه، قال: حدّثنی محمّد بن علیّ ماجیلویه رضی‌اللّه‌عنه، قال:

حدّثنا علیّ بن إبراهیم، عن أبیه، عن علیّ بن معبد، عن الحسین بن خالد، عن علیّ ابن موسی الرّضا علیه‌السلام، عن أبیه، عن آبائه علیهم‌السلام قال:

«قال رسول اللّه صلّی‌اللّه‌علیه‌و‌اله‌و‌سلم: من أحبّ أن یتمسّک بدینی و یرکب سفینة النّجاة بعدی، فلیقتد بعلیّ بن أبی طالب علیه‌السلام و لیعاد عدوّه و لیوال ولیّه، فإنّه (خلیفتی و) وصیّی و خلیفتی علی أمّتی فی حیاتی و بعد وفاتی، و هو أمیر کلّ مسلم، و أمیر کلّ مؤمن بعدی، قوله قولی، و أمره أمری، و نهیه نهیی، و تابعه تابعی، و ناصره ناصری، و خاذله خاذلی.

ثمّ قال صلّی‌اللّه‌علیه‌و‌اله‌و‌سلم: من فارق علیّا بعدی لم یرنی و لم أره یوم القیامة، و من خالف علیّا حرّم اللّه علیه الجنّة و جعل مأواه النّار [و بئس المصیر]، و من خذل علیّا خذله اللّه یوم یعرض علیه و من نصر علیّا نصره اللّه یوم یلقاه، و لقّنه حجّته عند المنازلة.

ثمّ قال صلوات‌اللّه‌علیه‌و‌آله: (و) الحسن و الحسین إماما أمّتی بعد أبیهما، و سیّدا شباب أهل الجنّة، و أمّهما سیّدة نساء العالمین، و أبوهما سیّد الوصیّین، و من ولد الحسین تسعه أئمّة تاسعهم القائم علیه‌السلام من ولدی، طاعتهم طاعتی و معصیتهم معصیتی، إلی اللّه أشکو المنکرین لفضلهم و المضیّعین لحقّهم بعدی، و کفی باللّه ولیّا، و کفی باللّه نصیرا لعترتی و أئمّة أمّتی و منتقما من الجاحدین لحقّهم، وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ»

ترجمه

«ابن بابویه: گوید: محمد بن علی ماجيلويه رضی‌الله‌عنه حدیثم داد، گفت: على بن ابراهيم، از پدرش، از علی بن معبد، از حسین بن خالد، از حضرت علی بن موسی الرضا عليه‌السلام از پدرش، از پدرانش علیهم‌السلام حديثمان داد، که آن حضرت فرمود: رسول خدا صلی‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: هرکس دوست می‌دارد به دین من دست یازیده و پس از من بر کشتی نجات قرار گیرد، باید که به علی بن ابی طالب عليه‌السلام اقتدا نماید و با دشمنش دشمنی کند و با دوست او دوستی نماید، زیرا که او (خليفة من) و وصی من و جانشینم بر امتم در زندگانیم و پس از وفاتم می‌باشد، و اوست امیر (امام) هر مسلمان، و امیر هر مؤمن بعد از من، گفته‌اش گفته من و امرش امر من، و نهی او نهی من است، و پیرو او پیرو من، و یاری کننده‌اش باور من، و خوارکننده‌اش خوارکننده من است.

سپس رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمود: هرکس بعد از من از علی جدا شود روز قیامت مرا نخواهد دید من نیز او را نخواهم دید، و هر که با على مخالفت نماید خداوند بهشت را بر وی حرام نماید، وعاقبتش را جهنم قرار دهد و بد جایگاهی است، و هر آنکه علی را خوار نماید خداوند او را خوار سازد روزی که او بر خداوند عرضه شود، و هرکس علی را نصرت دهد خداوند او را نصرت فرماید روزی که او را ملاقات کند، و به هنگام سؤال و جواب دلیلش را به وی تلقین نماید.

آنگاه آن حضرت صلوات‌الله‌عليه‌وآله فرمود: (و) حسن و حسین دو امام امت من بعد از پدرشانند، و دو سید جوانان اهل بهشت، و مادرشان بهترین زنان عالمیان می‌باشد، و پدرشان سید اوصیاست، و از فرزندان حسین نه امام خواهد بود که نهمینشان قائم علیه‌السلام از فرزندان من است، اطاعتشان اطاعت از من است و معصیتشان معصیت من می‌باشد، به خداوند شکوه می‌کنم از منکران فضیلت ایشان و تضييع کنندگان حق (حرمت آنان پس از من، و خداوند بس است که ولی و یاور عترت من و امامان امتم باشد، و از منکران حق ایشان انتقام کشد، و آنانکه ظلم کردند بزودی خواهند دانست که به چه دگرگونی دچار خواهند شد).

سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۲۸۸