شوری - آیه ۱۹ و ۲۰

از ویکی‌مهدی

آیات مهدویت - سوره شوری - آیه 19 و 20

«اللَّهُ لَطِیفٌ بِعِبادِهِ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ وَ هُوَ الْقَوِیُّ الْعَزِیزُ* مَنْ کانَ یُرِیدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ وَ مَنْ کانَ یُرِیدُ حَرْثَ الدُّنْیا نُؤْتِهِ مِنْها وَ ما لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ نَصِیبٍ»[۱]

خداوند نسبت به بندگان خود لطف بسیار دارد به هرکس بخواهد روزی می‌دهد و بر هر چیز توانای مطلق و مقتدر غالب است، هر آنکه حاصل کشت آخرت را می‌خواهد ما بر تخمی که کاشته می‌افزائيم و هرکس حاصل کشت دنیا را فقط بخواهد از آن سهمی به او می‌دهیم ولی دیگر در آخرت بهره‌ای برایش نخواهد بود؟

محمّد بن یعقوب، عن محمّد بن یحیی: عن سلمة[۲] بن الخطّاب، عن الحسن[۳] بن عبد الرّحمان، عن علیّ بن أبی حمزة، عن أبی بصیر، عن أبی عبداللّه علیه‌السّلام، قال:

قلت: اللَّهُ لَطِیفٌ بِعِبادِهِ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ؟ قال: «ولایة أمیر المؤمنین علیه‌السّلام

قلت: مَنْ کانَ یُرِیدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ؟ قال: «معرفة أمیر المؤمنین و الأئمّة علیهم‌السّلام

نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ قال: «نزیده منها.» قال: «یستوفی نصیبه من دولتهم.»

وَ مَنْ کانَ یُرِیدُ حَرْثَ الدُّنْیا نُؤْتِهِ مِنْها وَ ما لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ نَصِیبٍ قال:

«لیس له فی دولة الحقّ مع القائم علیه‌السّلام نصیب.»[۴]

محمد بن يعقوب: از محمد بن یحیی، از مسلمة بن الخطاب، از حسن حسین ابن عبدالرحمن، از علی بن ابی حمزه، از ابوبصیر، از حضرت ابی عبدالله صادق عليه‌السلام آورده که راوی گوید: پرسیدم: خداوند به بندگانش بسیار لطف دارد هرکه را بخواهد روزی می‌دهد؟ فرمود: یعنی: ولایت امیرالمؤمنين عليه‌السلام [را روزی می دهد] گفتم: هرکس حاصل کشت آخرت را می‌خواهد؟ فرمود: معرفت اميرالمؤمنين و امامان عليهم‌السلام و در کشتش می‌افزاییم؟ فرمود: بر معرفتش می‌افزاییم، فرمود: تا بهره‌اش را از دولت امامان عليهم‌السلام دریافت دارد و هرآنکه حاصل کشت دنیا را فقط بخواهد از آن مهمی به او می‌دهیم ولی دیگر در آخرت بهره‌ای برایش نخواهد بود فرمود: در دولت حق با حضرت قائم عليه‌السلام نصیب و بهره‌ای برایش نخواهد بود.


سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۳۳۴

پانویس

  1. شوری (۴۲): ۱۹ - ۲۰.
  2. [در متن: مسلمة.]
  3. در مأخذ: الحسین.
  4. کافی ۱: ۴۳۵ - ۴۳۶ [کتاب الحجّة، باب فیه نکت و نتف ... ۱۰۸، ح ۹۲].