عصر - آیات ۱ تا ۳

آیات مهدویت - سوره عصر - آیات 1 تا 3

«وَ الْعَصْرِ(۱) إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ(۲) إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ(۳)»

سوگند به عصر(۱) که همانا انسان در زیانکاری و خسران است(۲) مگر آنانکه ایمان آورده اند و کارهای نیک انجام داده و یکدیگر را به حق سفارش نموده و به صبر و پایداری توصیه کرده‌اند(۳).

ابن بابویه، قال: حدّثنا أحمد بن هارون الفامی و جعفر بن محمّد بن مسرور و علیّ بن الحسین بن شاذویه المؤدّب رضی‌اللّه‌عنهم، قالوا: حدّثنا محمّد بن عبداللّه بن جعفر بن جامع الحمیریّ، قال: حدّثنا أبی، عن محمّد بن الحسین بن زیاد الزّیّات، عن محمّد بن سنان، عن المفضّل بن عمر، قال:

سألت الصّادق جعفر بن محمّد علیهما‌السّلام عن قول اللّه عزّوجلّ: وَ الْعَصْرِ* إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ، قال علیه‌السّلام:

«الْعَصْرِ عصر خروج القائم علیه‌السّلام، إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ یعنی أعداءنا، إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا [یعنی] بآیاتنا، وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ یعنی بمواساة الإخوان، وَ تَواصَوْا بِالْحَقِ یعنی بالإمامة، وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ یعنی فی الفترة.»

«ابن بابویه: گوید: احمد بن هارون فامی (قاضی) و جعفر بن محمد بن مسرور و علی بن الحسين بن شاذویه مؤدب رضی‌الله‌عنهم حديثمان دادند، گفتند: محمد بن عبدالله بن جعفر بن جامع حمیری حدیثمان داد، گفت: پدرم حديثمان داد، از محمد بن الحسین (بن زیاد زیات) ابن ابی الخطاب دقاق، از محمد بن سنان، از مفضل بن عمر که گفت:

از امام صادق حضرت جعفر بن محمد عليهما‌السلام راجع به قول خدای عزوجل: سوگند به عصر* که همانا انسان در زیانکاری و خسران است و پرسیدم، آن حضرت فرمود: سوگند به عصر: عصر خروج حضرت قائم عليه‌السلام است، و همانا انسان در زیانکاری و خسران است یعنی: دشمنان ما در زیانند، مگر آنانکه ایمان آوردند [یعنی] آنانکه به آیات ما ایمان آوردند، و کارهای نیک انجام دادند و یعنی: با مواسات برادران دینی، و یکدیگر را به حق سفارش نمودند، یعنی: به امامت، یکدیگر را به صبر و پایداری توصیه کردند یعنی: در دوران فترت [زمان غیبت که عقاید سست می‌شود]».

سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۴۳۶