هود - آیه ۹

آیات مهدویت - سوره هود - آیه 9

وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلی أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَیَقُولُنَّ: ما یَحْبِسُهُ؟

و چنانچه عذاب را تا هنگام معینی افراد معدودی به تأخیر اندازیم؛ گویند چه موجب تأخیر عذاب شده است.

محمّد بن إبراهیم النّعمانیّ، قال: أخبرنا أحمد بن محمّد بن سعید، قال: حدّثنا حمید بن زیاد، قال: حدّثنا علیّ بن الصّبّاح، قال: حدّثنا أبو علیّ الحسن بن محمّد الحضرمیّ، قال: حدّثنا جعفر بن محمّد، عن إبراهیم بن عبد الحمید، عن إسحاق بن عبد العزیز، عن أبی عبد اللّه علیه السّلام فی قوله [تعالی] : وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلی أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ، قال: «العذاب خروج القائم علیه السّلام و الأمّة المعدودة أهل بدر و أصحابه.»

محمد بن ابراهيم نعمانی: گوید: احمد بن محمد بن سعید خبرمان داد، وی گفت: حمید بن زیاد حديثمان داد، گفت: علی بن الصباح حديثمان داد که گفت: ابوعلی حسن بن محمد حضرمی حدیثمان داد، گفت: جعفر بن محمد حديثمان داد، از ابراهیم بن عبدالحمید، از اسحاق بن عبدالعزیز، از حضرت ابوعبدالله امام صادق عليه السلام که درباره قول خداوند: و چنانچه عذاب را تا هنگام معینی از افراد معدودی تأخير اندازیم، گویند چه موجب تأخیر عذاب شده است و فرمود: عذاب، خروج حضرت قائم عليه السلام است، و امت معدوده: اهل بدر و اصحاب او می باشند .

علیّ بن إبراهیم، قال: أخبرنا أحمد بن إدریس، قال: حدّثنا أحمد بن محمّد، عن علیّ بن الحکم، عن سیف، عن حسّان، عن هشام بن عمّار، عن

أبیه- و کان من أصحاب علیّ علیه السّلام- عن علیّ صلوات اللّه علیه فی قوله [تعالی : وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلی أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَیَقُولُنَّ: ما یَحْبِسُهُ؟ قال:

«الأمّة المعدودة أصحاب القائم الثّلاث ماءة و البضعة عشر.»

علی بن ابراهیم: گوید: احمد بن ادریس خبرمان داد، وی گفت: احمد بن محمد حدیثمان داد، از علی بن الحكم، از سيف، از حسان، از هشام بن عمار، از پدرش که از اصحاب امیرمؤمنان علی علیه السلام بودم از حضرت علی صلوات الله عليه درباره قول خدای تعالی ]: و چنانچه عذاب را تا هنگام معینی (افراد معدودی ) به تأخير اندازیم گویند چه موجب تأخیر عذاب شده است و فرمود: أتت معدوده اصحاب حضرت قائم عليه السلام می باشند آن سیصد و ده و چند نفر».

محمّد بن یعقوب، عن علیّ بن إبراهیم: عن أبیه، عن ابن أبی عمیر، عن منصور بن یونس، عن إسماعیل بن جابر، عن أبی خالد، عن أبی جعفر (2) علیه السّلام فی قول اللّه عزّ و جلّ: فَاسْتَبِقُوا الْخَیْراتِ، أَیْنَ ما تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعاً (3)، قال:

«الخیرات: الولایة، و قوله تبارک و تعالی: أَیْنَ ما تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعاً یعنی أصحاب القائم علیه السّلام الثّلاث ماءة و البضعة عشر رجلا.» قال:

«و هم- و اللّه- الأمّة المعدودة.- قال:- یجتمعون- و اللّه- فی ساعة واحدة قزع کقزع الخریف.» (4)

محمد بن يعقوب: روایت کرده از علی بن ابراهیم، از پدرش، از ابن ابی عمیر، از منصور بن يونس، از اسماعیل بن جابر، از ابوخالد، از حضرت ابی عبدالله امام صادق (أبوجعفر امام باقر عليه السلام که راجع به گفتار خدای عز و جل: پس به کارهای نیک سبقت و پیشی گیرید، هرکجا باشید خداوند همه شما را خواهد آورد ؟ فرمود: خیرات: ولایت است، و فرمودهخدای تبارک و تعالى : و هر کجا باشید خداوند همه شما را خواهد آورد ؛ یعنی اصحاب حضرت قائم عليه السلام آن سيصد و ده و چند (مرد). فرمود: آنهایند به خدا سوگند امت معدوده. فرمود: به خدا سوگند در یک ساعت جمع می‌شوند.