نمایش مبدأ برای عصر - آیات ۱ تا ۳

= [[:رده:آیات مهدویت|آیات مهدویت]] - [[:رده:سوره عصر|سوره عصر]] - آیات 1 تا 3 =
'''<big>«وَ الْعَصْرِ</big><small>(۱)</small> <big>إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ</big><small>(۲)</small> <big>إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ</big><small>(۳)</small><big>»</big>'''<ref>عصر (۱۰۳): ۱ - ۳.</ref>

سوگند به عصر<small>(۱)</small> که همانا انسان در زیانکاری و خسران است<small>(۲)</small> مگر آنانکه ایمان آورده اند و کارهای نیک انجام داده و یکدیگر را به حق سفارش نموده و به صبر و پایداری توصیه کرده‌اند<small>(۳)</small>.

ابن بابویه، قال: حدّثنا أحمد بن هارون الفامی<ref>در مأخذ: القاضی.</ref> و جعفر بن محمّد بن مسرور و علیّ بن الحسین بن شاذویه المؤدّب رضی‌اللّه‌عنهم، قالوا: حدّثنا محمّد بن عبداللّه بن جعفر بن جامع الحمیریّ، قال: حدّثنا أبی، عن محمّد بن الحسین بن زیاد الزّیّات<ref>در مأخذ: أبی الخطّاب الدّقّاق.</ref>، عن محمّد بن سنان، عن المفضّل بن عمر، قال:

سألت الصّادق جعفر بن محمّد <small>علیهما‌السّلام</small> عن قول اللّه عزّوجلّ: وَ الْعَصْرِ* إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ، قال <small>علیه‌السّلام</small>:

«الْعَصْرِ عصر خروج القائم <small>علیه‌السّلام</small>، إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ یعنی أعداءنا، إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا [یعنی] بآیاتنا، وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ یعنی بمواساة الإخوان، وَ تَواصَوْا بِالْحَقِ یعنی بالإمامة، وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ یعنی فی الفترة.»<ref>کمال الدّین ۲: ۶۵۶ [باب ۵۸، ح ۱].</ref>

«ابن بابویه: گوید: احمد بن هارون فامی (قاضی) و جعفر بن محمد بن مسرور و علی بن الحسين بن شاذویه مؤدب رضی‌الله‌عنهم حديثمان دادند، گفتند: محمد بن عبدالله بن جعفر بن جامع حمیری حدیثمان داد، گفت: پدرم حديثمان داد، از محمد بن الحسین (بن زیاد زیات) ابن ابی الخطاب دقاق، از محمد بن سنان، از مفضل بن عمر که گفت:

از امام صادق حضرت جعفر بن محمد <small>عليهما‌السلام</small> راجع به قول خدای عزوجل: سوگند به عصر* که همانا انسان در زیانکاری و خسران است و پرسیدم، آن حضرت فرمود: سوگند به عصر: عصر خروج حضرت قائم <small>عليه‌السلام</small> است، و همانا انسان در زیانکاری و خسران است یعنی: دشمنان ما در زیانند، مگر آنانکه ایمان آوردند [یعنی] آنانکه به آیات ما ایمان آوردند، و کارهای نیک انجام دادند و یعنی: با مواسات برادران دینی، و یکدیگر را به حق سفارش نمودند، یعنی: به امامت، یکدیگر را به صبر و پایداری توصیه کردند یعنی: در دوران فترت [زمان غیبت که عقاید سست می‌شود]».


سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص ۴۳۶

== پانویس ==


[[رده:آیات مهدویت]]
[[رده:سوره عصر]]