آیات مهدوی - سوره انعام ۱۵۹
سوره انعام ۱۵۹
هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا أَنْ تَأْتِيهُمُ الْمَلائِكَهُ أَوْ يَأْتِي رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آياتِ رَبِّكَ؟ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنْفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تكن آمنت مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ في إيمانِها خَيْراً. قُل: انْتَظِرُوا إِنَّا مُنتَظِرُونَ1
آیا [منکران] جز این انتظار کشند که فرشتگان بر آنان در آیند یا امر و قضای پروردگارت فرا رسد یا برخی از دلایل و آیات پروردگار تو آشکار گردد، روزی که بعضی از آیات پروردگارت فرا رسد هیچکس را ایمان نفع نبخشد در صورتیکه از پیش ایمان نیاورده و یا در ایمان خود کسب خیر و سعادت نکرده باشد، بگو شما منتظر نتیجه کارهای ناپسند خود باشید ما نیز منتظر نتایج اعمال نیک خویش هستیم.
ابن بابویه، قال: حدثني أبي رضي الله عنه، قال: حدثنا سعد بن عبد الله، قال: حدثنا محمد بن الحسين بن أبي الخطاب، عن الحسن بن محبوب، عن علي بن رئاب عن أبي عبد الله عليه السلام أنه قال: في قول الله عزّ وجلّ: يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آياتِ رَبِّكَ لا ينفع نَفْساً إيمَانُها لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ قَالَ:
الآيات هم الأئمه، والآيه المنتظره القائم عليه السلام، فيومئذ لا ينفع نفسا إيمانها لم تكن آمنت من قبل قيامه بالسيف، و إن آمنت بمن تقدمه من آبائه عليه السلام2
ابن بابویه گوید: پدرم رضی الله عنه برایم حدیث آورد، گفت حدیثمان داد معد بن عبدالله، گفت: حدیثمان آورد محمد بن الحسين ابن ابی الخطاب، از حسن بن محبوب، از علی بن رئاب، از حضرت ابی عبدالله امام صادق علیه السلام که درباره فرموده خدای عز و جل روزی که بعضی از آیات پروردگارت فرا رسد هیچکس را ایمان نفع نبخشد در صورتیکه از پیش ایمان نیاورده باشد.
فرمود: (آیات) همان امامان هستند، و آیه ای که مورد انتظار است قائم علیه السلام میباشد، پس در آن روز کسانی که پیش از قیام او به وسیله شمشیر ایمان نداشته اند را ایمان سودی نبخشد هر چند به امامان دیگر از پدران او عليهم السلام ایمان داشته باشد.
عنه، قال: حدثنا المظفر بن جعفر بن المظفر العلوى السمرقندى رضى الله عنه قال: حدثنا محمد بن جعفر بن مسعود و حيدر بن محمد بن نعيم السمرقندی رحمه الله جميعا، عن محمد بن مسعود العياشي، قال: حدثني على بن محمد بن شجاع، عن محمد بن عيسى، عن يونس بن عبد الرحمان، عن علي بن أبي حمزه، عن أبي بصير، قال: قال جعفر بن محمد الصادق عليه السلام في قول الله عزّ و جلّ: يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آياتِ رَبَّكَ لا يَنْفَعُ نَفْساً إيمانها لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْراً:
«يعنى خروج القائم عليه السلام المنتظر منا.»
ثم قال: «يا أبا بصير طوبى لشيعه قائمنا المنتظرين لظهوره في غيبته و المطيعين له فى ظهوره! أولئك أولياء الله لا خوف عليهم ولا هم يحزنون»3
و از اوست که گفت: حدیثمان داد مظفر بن جعفر بن المظفر علوى سمرقندی رضی الله عنه گوید: حدیثمان آورد محمد بن جعفر بن مسعود و حیدر بن محمد بن نعيم سمرقندی رحمه الله هر دو از محمد بن مسعود عیاشی، گفت: حدیثم آورد علی بن محمد بن شجاع از محمد بن عیسی از یونس بن عبدالرحمن از علی بن ابی ،حمزه از ،ابو بصیر گوید: حضرت جعفر بن محمد صادق علیه السلام درباره فرموده خدای عز و جل: و روزی که بعضی از آیات پروردگارت فرا رسد هیچکس را ایمان نفع نبخشد در صورتیکه از پیش ایمان نیاورده و یا در ایمان خود کسب خیر و سعادت نکرده باشد، فرمود: یعنی خروج حضرت قائم علیه السلام آن انتظار کشیده شده از ما. سپس فرمود: ای ابو بصیر! خوشا به حال شیعیان قائم ما که در زمان غیبت او منتظر ظهورش باشند و در زمان ظهورش او را اطاعت نمایند، [آنان] اولیای خدایند که هیچ ترسی بر ایشان نیست و نه اندوهگین شوند.
سیمای حضرت مهدی در قرآن، هاشم بن سلیمان بحرانی، قائمیه اصفهان ص 153
1- أنعام (۶): ۱۵۹
2- كمال الدين :۲ ۳۳۶ | باب ۳۳، ح ۸
۳- همان ۳۵۷ باب 33، ح 54
