ادامه معانی القاب
المؤمّل لاِحياء الكتاب وحدوده: مورد اميد براى زنده ساختن دوباره قرآن و حدود آن.
جامع الكلمة على التقوى: گرد آورنده مردم بر اساس تقوى.
السبب المتصل بين الأرض و السماء: واسطه بين آسمان و زمين، كانال رحمت حق بر خلق.
صاحب يوم الفتح و ناشرراية الهدى: صاحب روز پيروزى و بر افرازنده پرچم هدايت.
مؤلف شمل الصلاح و الرضا: الفت دهنده دلها بر اساس رضايت و درستكارى.
الطالب بدم المقتول بكربلا: خونخواه شهيد كربلا.
المنصور على من اعتدى عليه وافترى: يارى شده عليه دشمنان وافترا زنندگان.
وصي الاوصياء الماضين: سفارش و وصيت تمامي اوصياي گذشته.
حافظ اسرار رب العالمين: نگهبان اسرار پروردگار جهانيان.
يابن العترة الطاهرة: فرزند خاندان پاک و مطهّر.
معدن العلوم النبوة: جايگاه استقرار علوم نبوي و مرکز علم هاي نبيّ اکرم صلي الله عليه وآله.
سبيل الله الذي من سلک غيره هلك: راه خدا که اگر کسي غير از آن برود، هلاک خواهد شد.
نور الله الذي لا يطفي: نور خدايي که خاموش نشود.
حجة الله الَتي لا تخفي: حجت خدا، که هيچ‌گاه پوشيده نبوده‌اي.
حجة الله علي من في الارض و السماء: دليل خداوند هستي بر تمامي کساني که در زمين و آسمان هستند.
الحجة علي من مضي و من بقي: حجّت، بر آن که گذشتگان
خازن کل علم: گنجينه هر دانش
فاتق کل رتق: شكافنده هر امر بسته شده
محقق کل حق: ثابت كننده هر حق
مبطل کل باطل: باطل كننده هر باطل
امام: سرور و پيشوا
هادياً: هدايت كننده
وليّ: سرپرست
مرشد: راهنما و جهت ساز،
الحق الثابت الذي لا عيب فيه: حقّ پايداري كه هيچ عيبي در او نيست.
الشافع الذي لا ينازع: شفاعت کننده اي که احدي با او نزاع نتواند کرد.
الولي الذي لا يدافع: سرپرستي که قدرت مقاومت و دفاع با او را هيچکس نخواهد داشت.
معز الاولیاء: عزت دهنده دوستان
مذل الاعداء: ذلیل کننده دشمنان
القاب در منابع اهل سنت
در روایات اهل سنت، حضرت حجت علیه‌السلام را بيشتر با نام "مهدی" یاد می‌کنند و از القاب و ویژگی‌های دیگر ايشان کمتر یاد می‌شود اما در کتاب‌ها و منابع اهل سنت ۲۷ لقب آمده است بدين قرار:
«مهدی هذه الامه»، «المهدی فی الارض»، «و المهدی فی السماء»، «مهدی الخیر»، «مهدی عباده الله»، «آخرالائمه»، «خلیفه الله»، «خلیفه بنی هاشم»، «خلیفه»، «ولی الله»، «الامیر»، «امیرالطائفه»، «امیرالناس»، «خیره الله فی خلقه»، «خیر امه محمد»، «خیرالناس»، «خیر اهل الارض»، «ذخیره الانبیا»، «یعسوب الامه»، «الرجل الصالح»، «صالح من مضی»، «العدل المبارک الزکی»، «المنصور»، «الهاشمی»، «الاعز بالبیت»، «سفاح».
مناقب ابن مغازلی، معجم الکبیر هلالي، مسند ابی یعلی، جمع الجوامع، حذیفه ابن یمان در کتاب جامع البیان، نورالابصار شبلنجى، مجمع البحرین از ابوسعید خدری و... از جمله کتاب‌هایی است که به القاب امام زمان اشاره نموده‌اند.
