بشارت منجی در ادیان

اشاره

از نخستین روزی که انسان در کره‌ی خاکی گام نهاده است؛ بشارت موعودی که در آخرالزمان ظهور کرده و جهان را پر از عدل و داد خواهد نمود، در سر لوحه‌ی دعوات پیامبران قرار داشته است.

قرآن کریم می‌فرماید:

«وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ»؛

«پس از ذکر (تورات) در زبور نیز نوشتیم که بندگان شایسته‌ام وارث زمین خواهند شد.»

طبق این آیه، بشارت منجی در تورات و زبور نیز آمده است. جالب توجّه است که این بشارت به همان تعبیر در تورات و زبور فعلی موجود است، یعنی علیرغم این‌که کتاب‌های پیشین دستخوش تحریف شده‌اند، این بشارت‌ها از تحریف مصون مانده است.

و اینک اشاره‌ای کوتاه به بشارت منجی در کتب پیشین:

زبور داود

زبور به عنوان یکی از چهار کتاب آسمانی در کنار قرآن، تورات و انجیل قرار دارد و در کتاب عهد عتیق به عنوان چهاردهمین کتاب از ۳۴ کتاب پیامبران پیشین، به عنوان «مزامیر» جای گرفته است.

مزامیر شامل ۱۵۰ فصل است که در ۵۵ فصل آن نویدها و بشارت‌های موعود آخرالزمان آمده است.

و اینک چند نمونه از بشارت وراثت صالحان در زبور:

1. و اما نسل شرير منقطع خواهد شد. صالحان وارث زمین خواهند شد.
2. و اما صالحان را خداوند تأیید می‌کند. خداوند روزهای کاملان را می‌داند و میراث آنها خواهد بود تا ابد الآباد.
3. زیرا که شریران منقطع خواهند شد و اما منتظران خداوند وارث زمین خواهند شد.

در جای جای زبور پیرامون انتظار سخن رفته، از جمله آمده است:

منتظر خداوند باش و طریق او را نگه‌دار، تا تو را به وراثت زمین برافرازد.

تورات

تورات شامل پنج کتاب است به نام‌های: پیدایش، خروج، لاویان، اعداد و تثنیه، که هر کدام را «سِفر» می‌نامند.

سِفر به معنای کتاب است و تورات متشکل از اسفار پنجگانه است. اینک اشاره‌ای کوتاه به وراثت صالحان در نخستین فصل تورات:

1. خداوند بر ابراهیم ظاهر گشته و گفت: به ذریه‌ی تو این زمین را می‌بخشم.
2. من هستم یهوه، که تو را از کلدانیان بیرون آوردم تا این زمین را به تو ارث بخشم.
3. اما در خصوص اسماعیل تو را اجابت نمودم. اینک او را برکت داده بارور گردانم و او را بسیار کثیر گردانم. دوازده رئیس از وی پدید آیند و امتی عظیم از وی به وجود آورم.
4. عهد خویش را در میان خود و تو، و ذریه‌ی تو بعد از تو استوار گردانم که نسل به نسل عهد جاودانی باشد.

فرازهای نقل شده از تورات دقیقاً با آیات نورانی قرآن کریم و احادیث پیشوایان دین مطابق و همسو می‌باشد.

در این فرازها از وراثت صالحان و بودن آنها از نسل حضرت ابراهیم و از تبار حضرت اسماعیل تصریح شده، در این فرازها به تعداد امامان دوازده‌گانه و این که آنها از نسل اسماعیل و در پرتو دعای حضرت ابراهیم بوده، تصریح شده و از عهد امامت به عنوان عهد جاودانی خدا تعبیر شده است.

بشارت منجی به اسفار اختصاص ندارد، بلکه در دیگر کتاب‌های انبیای بنی‌اسرائیل که به همراه تورات در عهد عتیق جای گرفته، نویدهای فراوان یافت می‌شود که به تعدادی از آنها اشاره می‌کنیم:

کتاب اشعیا نبی:

1. مسکینان را به عدالت داوری خواهد کرد و برای مظلومان زمین به راستی حکم خواهد کرد.
2. در تمام کوه مقدس من، ضرر و فسادی نخواهند کرد، زیرا که جهان از معرفت خداوند پر خواهد شد.
3. برگزیدگانم وارث زمین و بندگانم ساکن آن خواهند شد.

کتاب دانیال نبی:

1. بسیاری از آنان که در خاک زمین آرمیده‌اند، بیدار خواهند شد.
2. خوشا به حال آنان که انتظار کشند.
3. سلطنت او سلطنت جاودانی و بی زوال است و ملکوت او زایل نخواهد شد.

کتاب حیقوق نبی:

1. اگر چه تأخیر نماید، برایش منتظر باش، زیرا که البته خواهد آمد و درنگ نخواهد کرد.

در این فرازها از وراثت صالحان، رجعت مردگان، فضیلت انتظار، فراگیر شدن عدل و داد، حتمی بودن ظهور و جاودانه بودن عصر ظهور سخن رفته است.

انجیل

در میان ده‌ها انجیل که توسط شاگردان حضرت عیسی علیه‌السلام تدوین شده، فقط چهار انجیل توسط کلیسا پذیرفته شده و فقط ما نیز فقط از این اناجیل چهارگانه بشارات ظهور را نقل می‌کنیم:

انجيل متّى:

1. هم‌چنان که برق از مشرق ساطع شده، تا به مغرب ظاهر می‌شود، ظهور پسر انسان نیز چنین خواهد شد.
2. آنگاه علامت پسر انسان در آسمان پدید گردد.
3. آسمان و زمین زایل خواهند شد، اما سخن من زایل نخواهد شد. اما از آن روز و ساعت هیچ کس اطلاع ندارد، حتی ملائکه آسمان.

در این نویدها از منجی به عنوان: «پسر انسان» یاد شده است.

مستر هاکس آمریکایی در کتاب: «قاموس کتاب مقدس» می‌نویسد:

این لفظ در عهد جدید ۸۰ بار مذکور است، ۳۰ مورد از آنها منظور عیسی مسیح است.

بر طبق این بیان در ۵۰ مورد دیگر منظور موعود ادیان است، که حضرت عیسی نیز پشت سر او نماز خواهد خواند.

انجل مرقس:

«مرقس» نویسنده‌ی دومین انجیل از اناجیل چهارگانه است، که نام عبری وی «یوحنّا» می‌باشد و پسر عموی برنابا بود.

مرقس از حواریون نبود، ولی کتابش را زیر نظر پطرس نوشته است.

در انجیل مرقس نیز بشارات منجی به وفور آمده است، که از آن جمله است:

1. آنگاه پسر انسان را ببینند که با قوت و جلال عظیم بر ابرها می‌آید.
2. ولی از آن روز و ساعت غیر از پدر هیچکس اطلاع ندارد. نه فرشتگان در آسمان و نه پسر هم. پس بر حذر باشید و بیدار شده، دعا کنید، زیرا نمی‌دانید که آن وقت کی واقع می‌شود.

انجيل لوقا:

لوقا نویسنده‌ی سومین انجیل پزشک بود و انجیل خود را زیر نظر پولس نوشت. در انجیل لوقا نیز به کثرت از منجی سخن

رفته، که از آن جمله است:

1. کمرهای خود را بسته، چراغ‌های خود را افروخته بدارید.
2. خوشا به حال آن غلامان که آقای ایشان چون آید، ایشان را بیدار یابد.
3. پس شما نیز مستعد باشید، زیرا در ساعتی که گمان نمی‌برید پسر انسان می‌آید.
4. زلزله‌های عظیم، قحطی‌ها و وبا پدید آید، چیزهای هولناک و علامات بزرگ از آسمان ظاهر خواهد شد.
5. در آفتاب و ماه و ستارگان علامات خواهد بود.

مکاشفه‌ی یوحنّا:

آخرین انجیل را یوحنّا در حدود سال ۸۵ م. نوشته است.

وی مکاشفه و سه رساله‌ی دیگر خود را به سال ۹۶ – ۹۸ نوشته است.

علاوه بر انجیل یوحنّا، در مکاشفه او نیز نویدهای منجی آمده است، که به دو نمونه از آنها اشاره می‌کنیم:

1. شهر احتیاج ندارد که آفتاب یا ماه آن را روشن کند، زیرا که جلال خدا آن را منوّر می‌سازد.
2. دیگر شب نخواهد بود و احتیاج به چراغ و نور آفتاب ندارند، زیرا که خداوند خدا بر ایشان روشنایی می‌بخشد.

تطابق عجیب

آنچه از اناجیل چهارگانه نقل شد، نیز دقیقاً با آیات و احادیث اسلامی همسو می‌باشد و آنچه از مکاشفه‌ی یوحنّا نقل گردید، در قرآن کریم نیز به صورت شفّاف آمده است:

«وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا»؛

زمین با نور صاحبش روشن گردید.

امام صادق علیه‌السلام در تفسیر این آیه فرمود:

«رب الأرض يعنى امام الأرض»؛

صاحب زمین یعنی امام زمین.

مفضّل پرسید: هنگامی که امام علیه‌السلام ظهور کند، چه اتفاقی می‌افتد؟ امام علیه‌السلام فرمود:

«إذن يستغنى العباد عن ضوء الشمس ونور القمر، ويجتزؤن بنور الامام»؛

در آن هنگام مردم از نور خورشید و ماه بی‌نیاز می‌شوند و به نور امام علیه‌السلام بسنده می‌کنند.

در حدیث دیگری آمده است:

«و ذهبت الظُّلمه»؛

دیگر تاریکی رخت بر می‌بندد.

در حدیث دیگر آمده است:

«و صار اللّيل والنّهار واحداً»؛

شب و روز یکسان گردد.

درسنامه مهدویت، علی اکبر مهدی‌پور، (قائمیه اصفهان) ص ۴۷.