حضرت مهدی علیه‌السلام، احیاگر آثار و نشانه‌های دین
«مُحْیِی مَعَالِمِ الدِّينِ وَ أهْلِه»؛[۱]
«زنده کننده‌ی نشانه‌های دین و اهل آن».
لغت:
«مَعَالِم» جمع «مَعلَم» به معنای علامت و پرچمی است که برای راه‌ها و حدود قرار‌می دهند.[۲] به عقیده‌ی راغب، به «آثار و نشانه‌های راه و شریعت»، «مَعَالِم» گفته می‌شود.[۳]
شرح:
یکی دیگر از مأموریت‌های خطیر حضرت مهدی علیه‌السلام، احیا و زنده کردن «معالم دین» است. «معالم دین» همان احکام دین از اوامر و نواهی و هر چیزی است که علامت و نشانه‌ی دین باشد.[۴] همان‌طور که در شرح صفات قبل بیان شد، در روزگار غیبت امام علیه‌السلام، دین و احکام دینی، به واسطه‌ی سلطه‌ی مردم هواپرست و دنیا خواه به مرور زمان در میان جامعه‌ی بشر و ملت مسلمان از میان رفته و فقط نامی از آن باقی می‌ماند.[۵] در زیارت جامعه‌ی کبیره به ائمه علیهم‌السلام عرضه می‌داریم:
«وَ نُصْرَتِی لَكُمْ مُعَدَّةٌ حَتَّى يُحْيِىَ اللهُ تَعَالَی دِينَهُ بِكُم»:[۶]
«و یاری من برای شما آماده و مهیّاست تا خدای تعالی دین خود را به وسیله‌ی شما زنده کند».
با ظهور حضرت مهدی علیه‌السلام، شعاع دین پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله، چنان بالا می گیرد که در روی زمین اثری از شرک و بی دینی نباشد.[۷]
- ↑ سیّدبن طاووس، اقبال الاعمال، ص ۲۹۷؛ مجلسی، بحارالأنوار، ج ۹۹، ص ۸۶ و ۱۰۷.
- ↑ ازهری، تهذيب اللغة، ج ۱، ص ۳۰۲.
- ↑ راغب اصفهانی، مفردات، ج ۱، ص ۵۸۱.
- ↑ علوی طالقانی، شرحی بر دعای ندبه، ص ۲۲۲.
- ↑ ر.ک: کلینی، کافی، ج ۸، ص ۳۰۸.
- ↑ صدوق، عیون اخبار الرضا علیه‌السلام، ج ۲، ص ۲۷۶.
- ↑ ر.ک: عیاشی، تفسیر، ج ۲، ص ۵۶.
