حضرت مهدی علیه‌السلام، برگزیده‌ی الاهی
«اصطفيته على عبادك»؛[۱]
«او را بر بندگانت برگزیدی»[۲]
شرح:
ائمه‌ی هدى علیهم‌السلام، همگی بندگان برگزیده‌ی حق تعالی هستند، چنانکه امام کاظم علیه‌السلام در تفسیر آیه‌ی: «ثم أورثنا الكتاب الذين اصطفينا من عبادنا» (فاطر: ۳۲) می‌فرمایند:
«فنحن الذين اصطفانا الله عز وجل و أورثنا هذا الذي فيه تبيان کل شيء»:[۳]
«ما کسانی هستیم که خداوند عزوجل ما را برگزید و کتاب خود را که در آن بیان هر چیزی است به ما ارث داد».
در این عصر نیز امام دوازدهم آخرین برگزیده‌ی الاهی است که خداوند متعال ایشان را برای هدایت و رهبری خلق برگزیده است. حضرت فاطمه علیها‌السلام می فرمایند:
«طاعتنا نظام للملة، و إمامتنا أمانا من الفرقة»:[۴]
«اطاعت ما را موجب نظم ملت و امامت ما را امان از تفرق و جدایی قرار داد».
نظام به معنای ارتباط و پیوستگی است که ضد آن گسیختگی است.[۵]
نظام یک ملت تحت یک زمامداری محکم و قدرتمند منظم می‌شود و قوام می‌یابد. نظم و ترتیب سبب پیشرفت و توسعه‌ی هر علم، کار و فن است و از رموز فائق آمدن بر مسائل و مشکلات است که در نتیجه عقب افتادگی و کسالت ندارد.
کلام حضرت فاطمه علیها‌السلام، یعنی ملتی که از ما پیروی کند، می تواند دارای قوانین، مقررات و در نتیجه آداب مرتب شده و نظم یافته باشد و پیشوایی و رهبری ما خاندان مانع از فرقه فرقه شدن و جدایی است.
همه‌ی چهارده معصوم از یک آیین و روش پیروی می‌کنند که فرقی میان منش و روش آنها نبوده. مکتب آنها یگانه مکتب توحيد الاهی بود و بر صراط مستقیم قدم می‌نهادند. سخن ائمه هنگامی که می‌فرمودند: «عن ابي عن آبائه... عن رسول الله » حاکی از این بود که ما همان را می گوییم که پیامبر اکرم می‌فرمود و ما همان را انجام می‌دهیم که رسول خدا انجام می‌داد. بدیهی است که پیروی از آنها سبب وحدت و یکپارچگی است و پیروان آنان متفرق نخواهند شد و با یک دین و آیین زندگی خواهند کرد؛ یعنی امامت و رهبری اهلبیت، «عروة الوثقا»یی است که گسستن ندارد و تفرق و تحزب و گرایش های متفاوت نمی‌پذیرد. به عبارتی دیگر امامت را برای نظم دین اسلام قرار داد، شرع مقدس، تا آن شرعی که ۲۳ سال پیامبر اکرم و برای آن زحمت کشید منظم کرد، متلاشی نگردد.[۶]
- ↑ سیدبن طاووس، جمال الأسبوع، بی تا، ص ۵۰۹ و ۵۱۶؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۹۲، ص ۳۳۴.
- ↑ «اصطفیته من خلقك؛ او را از میان خلقت برگزیدی.» جمال الأسبوع، ص ۵۰۹ و ۵۱۶؛ بحارالانوار، ج۹۲، ص ۳۳۱ و ۳۳۴. « اصطفیته بعلمك، او را بر اساس علم خویش برگزیدی.» مصباح المتهجد، ص ۴۱۴؛ جمال الأسبوع، ص ۵۲۶؛ بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۱۸۹ و ج۹۲، ص ۳۲۹ و ج ۹۹، ص ۹۱. «اصطفيته لحکمك؛ او را بر اساس حکمت خویش برگزیدی.» بحارالانوار، ج ۹۹، ص ۸۵. «انتجبته لعلمك، او را برای علمت برگزیدی.» همان. «اجتبيته لباسك؛ او را برای قدرت و نیرومندیت برگزیدی» همان. «أن الله اصطفاك صغيرا؛ همانا خداوند تو را در کودکی برگزید.» همان، همانجا، ص ۱۰۳.
- ↑ کلینی، کافی، ج ۱، ص ۲۲۶.
- ↑ اربلی، کشف الغمة، ج ۲، ص ۱۱۰.
- ↑ دستغیب، بندگی راز آفرینش، ج ۲، ص ۴۵۴.
- ↑ غروی نائینی، امام شناسی و جایگاه اهل بیت؛ فصل نامه نهج البلاغه، صص ۴۹ - ۵۰.
