حضرت مهدی علیه‌السلام، شکننده‌ی قدرت و عظمت متجاوزان
«قَاصِمَ شَوْكَةِ الْمُعْتَدِین»؛[۱]
«در هم شکننده‌ی قدرت وشوکت متجاوزان».
لغت:
«قَاصِم » اسم فاعل از ریشه‌ی «ق ص م» به معنای «شکستن» است.[۲]
شرح:
از این صفت استنباط می‌شود که امام علیه‌السلام در عصری ظهور می‌نمایند که تجاوزکاران از قدرت ویژه‌ای برخوردارند و بر جهان حاکمیت کامل دارند و مردم بدون یک رهبر بلند پایه، توان در هم‌شکستن آنان را ندارند. معمولاً ظلم و تجاوز به حقوق دیگران، تحت لوای قدرت ظاهری عده‌ای و ظلم پذیری عده‌ای دیگر صورت می‌گیرد. اقتدار عاملی است که از یک سو به افراد صاحب اقتدار، نیرویی مضاعف می‌بخشد و از سوی دیگر در دل مستضعفان، ایجاد وحشت می‌کند. لذا هرکس که می‌خواهد اقدام اصلاحی انجام دهد، باید با صاحب اقتدار روبرو شود.[۳] بنابراین، لازمه‌ی قیام حضرت مهدی علیه‌السلام و تشکیل حکومت مهدوی، نابودی قدرت و شوکت متجاوزان است.
«معتدين» گروهی هستند که از حد و حدودی که خدای تعالی برای آن‌ها تعیین نموده تجاوز کرده‌اند. این گروه مانع بسیار بزرگی برای پیاده نمودن اسلام و احکام آن هستند و باید این مانع را برداشت. از این‌رو، یکی از برنامه‌های مهم امام زمان علیه‌السلام از بین بردن شوکت ستمکاران و متجاوزان است، تا راه رسیدن به کمال و آسایش حقیقی برای سایرین هموار شود. این امر در امت‌های پیشین نیز واقع شده، به این معنا که افرادی از حد و حدود الاهی تجاوز و تعدی کرده و خدای تعالی شوکت و قدرت آن‌ها را از بین برده و آنان را ذلیل نموده است،[۴] چنان که در سوره‌ی انبیا می‌فرماید:
«وَ كَمْ قَصَمْنا مِنْ قَرْيَةٍ كانَتْ ظالِمَة». (انبياء: ۱۱)
«و چه بسیار شهرها را که [مردمش] ستمکار بودند درهم شکستیم».
امامان معصوم علیهم‌السلام، مظهر اسما و صفات حق هستند، چنان‌که در دعای افتتاح در وصف حق تعالی می‌خوانیم:
«الْحَمْدُ لِلَّهِ قَاصِمِ الْجَبَّارِين».[۵]
حضرت ولی عصر علیه‌السلام مظهر این صفات الاهی هستند که به هنگام قیام، شوکت و قدرت سلطه‌گران را نابود می‌کنند و مأموریت سرکوبی متجاوزان بر عهده‌ی ایشان است.[۶]
- ↑ سیدبن طاووس، اقبال الاعمال، ص ۲۹۷؛ مجلسی، بحارالأنوار، ج ۹۹، ص ۸۶ و ۱۰۷.
- ↑ فراهیدی، العین، ج ۵، ص ۷۰؛ ازهری، تهذيب اللغة، ج ۳، ص ۱۶۰؛ ابن فارس، معجم مقاییس اللغة، ج ۵، ص ۹۳.
- ↑ همتیان، ۱۳۸۷ ه.ق، شرح فراق، قم: بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود علیه‌السلام، ص ۱۵۵ و ۱۵۶.
- ↑ رفیعی، تفسیر و شرح دعای ندبه، ص ۱۹۵ و ۱۹۶.
- ↑ «ستایش خداوندی را که در هم شکننده‌ی سرکشان است.» طوسی، مصباح المتهجد، ص ۵۸۰.
- ↑ علوی طالقانی، شرحی بر دعای ندبه، ص ۲۲۴.
