زندگانی حضرت مهدی علیه السلام

نام اصلی امام زمان علیه السلام ، «محمد» و از جمله کنیه های آن حضرت، «ابوالقاسم» و ابوعبدالله» است. پدر بزرگوار آن جناب، امام حسن عسکری علیه السلام امام یازدهم شیعیان و مادر گرامی ایشان نرجس خاتون - که نامش ملیکه دختر یشوعابن قیصر پادشاه روم و از فرزندان حواریون منسوب به شمعون وصی حضرت عیسی علیه السلام بوده است.¹ آن حضرت در پانزدهم شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری در سامرا متولد شدند و حدود پنج سال تحت کفالت پدر بزرگوارشان، مخفیانه زندگی کردند. دوران زندگی امام مهدی علیه السلام به چهار بخش تقسیم می شود

١. دوران کودکی:

امام علیه السلام حدود پنج سال تحت سرپرستی پدر و به طور پنهانی زیستند تا از گزند دشمنان محفوظ بمانند و هنگام شهادت امام حسن عسکری، در سال ۲۶۰ هجری قمری در سن پنج سالگی به مقام والای «امامت» نایل گردیدند.

۲. غیبت صغری :

از سال ۲۶۰ هجری قمری آغاز شد و در سال ۳۲۹ هجری قمری پایان یافت. در این مدت، امام علیه السلام از طریق چهار وکیل که در میان مردم به «نواب اربعه»² مشهورند، با مردم در ارتباط بودند.

3. غیبت کبری:

از سال ۳۲۹ هجری قمری آغاز شد و تا زمانی که خداوند متعال بخواهد، ادامه خواهد داد. با آغاز غیبت کبری باب نیابت (وکالت) بسته شد.

۴. دوران درخشان ظهور آن حضرت و حکومت جهانی ایشان.^۳

لیلا خلیلیان فر، اوصاف حضرت حجت علیه السلام در ادعیه و زیارات صفحه 29

1- غروی نائینی، محدثات شیعه، ۱۳۸۹، چاپ سوم، تهران، مرکز نشر آثار علمی دانشگاه تربیت مدرس، ص ۳۲۵

2- وکلای اربعه امام زمان علیه السلام عبارتند از: ابوعمرو عثمان بن سعيد عمری، ابوجعفر محمدبن عثمان بن سعيد عمری، ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی، ابوالحسن علی بن محمد سمری (صدوق، کمال الدين، ج ۲، ص ۴۳۲ و ۴۳۳)

٣- ر.ک: کلینی، ج ۱، ص ۵۱۴ تا ۵۲۶؛ مفید، ارشاد، ج ۲، ص ۳۳۹ تا ۳۴۱، مجلسی، بحارالأنوار، ج ۵۱، ص ۲ تا ۲۸