كاشف البلوىٰ
"كاشف البلوى"، از القاب حضرت بقية الله ارواحنا فداه است.«کاشف» اسم فاعل از ریشه «کشف» به معنای آشکار کننده شیء ویا ظاهر کننده چیزی است که پنهان شده است، در واقع، «کاشف» همان رافع و بر طرف کننده حجاب ها و پوشش ها است. كاشف الغمّ و فارج الهمّ از اسماء الاهى است، امام سجاد(ع) در صحيفه سجاديه مى فرمايند:"یَا فَارِجَ الْهَمِّ، وَ کَاشِفَ الْغَمِّ، یَا رَحْمَانَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ رَحِیمَهُمَا، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ افْرُجْ هَمِّی، وَ اکْشِفْ غَمِّی".ای زداینده اندوه و برطرف کننده غم،ای رحمان دنیا و آخرت و رحمت آورنده در دو دنیا، بر محمد و آلش درود فرست، و اندوه مرا برطرف ساز، و غم دلم را بزدای١. ما در زیارت صاحب الامر، حضرت مهدی (ع) را با عنوان «کاشف البلوی»يعنى برطرف كننده بلاها خطاب می کنیم: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی (مُحَمَّدٍ) حُجَّتِکَ فِی أَرْضِکَ... مُزِیلِ الْهَمِّ وَ کَاشِفِ الْبَلْوَی؛ پروردگارا، درود و رحمت فرست بر حجتت در زمین...گشايش بخش رنج و مشقت و بر طرف کننده اندوه و غم و دوركننده و كنار زننده بلاها مي باشد٢».
بنابراين "مزيل الهمّ" و "كاشف البلوىٰ"، در زيارات و توسل ها، از القاب حضرت حجت(ع)شمرده شده اند و اين بخاطر منصب پناهندگي و فريادرسي آن حضرت است زيرا يکي از مناصب الهي و شؤون ولايي امام عصر عليه السلام پناه دادن مردم مضطر و گرفتار و فريادرسي بيچارگان و درماندگان است . در زيارتي که سيد بن طاووس نقل کرده آن حضرت پناهگاه(كهف) و پشتيبان(عضد)ناميده شده اند:مي خوانيم :"سلام الله و برکاته و تحياته و صلواته علي مولاي صاحب الزمان الضياء و النور ... و الکهف و العضد"٣. او ملجأ هر دردمند و پناهگاه هر گرفتاري است که به حضرتش پناه آورد و به آستانش دست نياز برآورد. باز در همان زيارت آمده است :" السلام علي مفرج الکربات"٤( سلام بر گشايشگر سختي ها و دشواري ها).
آري، امام (عج) فریادرس بی پناهان و پناه بی کسان است. او گشاینده سختی ها و برطرف کننده اندوه ها و بلاها است. او «غوث» درماندگان و مستضعفان است. او «کهف» و پناه است، «غوث» و فریادرس است، «مفرّج الکرب» و گشاینده رنج است، و «مزیل الهمّ» زداینده غم است، «کاشف البلوی» و برطرف کننده بلاست.امام (عج) فریادرس بی پناهان و پناه بی کسان است. او گشاینده سختی ها و برطرف کننده اندوه ها و بلاها است.او «غوث»درماندگان و مستضعفان است. در خبر ابو الوفای شیرازی است که رسول خدا (ص) در خواب به او فرمود: «چون درمانده و گرفتار شدی، پس به حضرت حجت استغاثه کن، که او تو را درمی یابد و حجت برای کسی که از او استغاثه کند پناه و فریادرس است»٥؛ لذا از وظايف شيعيان اين است که در شدايد و گرفتاري ها به آن حضرت توسل جويند و از آن بزرگوار استمداد نمايند تا آنان را از دشواري ها برهاند و مشکلاتشان را چاره سازد .
اگرچه براي استمداد از امام عصر(ع)دعاها و نمازهاي مخصوصي وارد شده که هر يک در تقرب به آن حضرت و نجات از اندوه و پريشاني تأثير به سزايي دارد اما راز مهم و عامل اصلي که موجب لطف مولا و باعث حل مشکلات مي گردد پيوند قلبي و ارتباط روحي با حضرتش مي باشد يعنى هر وقت و هر جا گرفتار دل سوخته اي از ژرفاي جان و از صميم قلب ، حجت خدا را بخواند و به حقيقت دست نياز به سوي وي دراز کند و دل از هر چه غير او است برگيرد و مضطر لطف و عنايتش گردد قطعا مورد توجه آن بزرگوار قرار مي گيرد و از گرفتاري و رنج و محنت رهايي مي يابد ؛ هر چند به جاي زبان، با حال عرض نياز و اظهار حاجت نمايد و فقط در دل به امامش توسل جويد. حضرت رضا(ع) فرمودند :"هر گاه سختي و دشواري به شما رو آورد به وسيله ما از درگاه الهي کمک بخواهيد و همين است مراد سخن خداوند که فرموده : و براي خدا نام هاي نيکو(اسماء الحُسنىٰ) مي باشد پس او را به آن نام ها بخوانيد"٦؛زيرا اسماء حُسْناي خداوند، ائمه اند و در اين زمان امام زمان ارواحنا فداه است.
------------
١.صحيفه سجاديه، دعاي٥٤. ٢.زيارت صاحب الامر، مفاتيح الجنان. ٣.بحارالانوار٨٤/١٠٢. ٤. همان. ٥.نجم ثاقب/٧٣٠و٧٨٧؛منتهى الآمال٣٣٣/٢. ٦.تفسير عياشي٤٢/٢ح١١٩.
