منصور
از ديگر القاب حضرت مهدي ارواحنا فداه، لقب "منصور" است.«منصور» به معنای «یاری شده» است که در موارد متعدد برای امام زمان(عج) در روایات و دعاها آمده است.این اصطلاح ریشه قرآنی هم دارد. در روایتی که از امام باقر(ع) نقل شده است، ذیل آيه ۳۳ سوره اسراء ﴿...وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا...﴾ يعنى آن كسى كه مظلوم كشته شد؛ حضرت فرمودند او امام حسين (ع) است که با مظلوميت به شهادت رسید. سپس دنباله این آيه را قرائت فرمودند که: ﴿...فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا﴾؛يعنى ما برای ولیِّ او ش سلطنتی راقرار مى دهيم (يعنى حق قصاص دارد) پس زیادروی در قتلش نکند که همانا او [از طرف خدا] منصور و يارى شده است كه اشاره است برای انتقام و خونخواهی امام حسين(ع) كه فرمانروايي براي ولىّ اوست، بعد مى فرمايند در اين آيه منظور از منصور، حضرت مهدى(ع) مى باشد و به اين دليل، لقب آن حضرت، منصور قرار داده شده و فرمانروايي و قصاص و پيروزي با اوست١.
در دعاها و زيارات نيز به لقب "منصور" براي آن حضرت اشاره شده است از جمله در دو قسمت اززیارت عاشورا آمده است:اول در عبارت" فَأَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِي أَكْرَمَ مَقَامَكَ وَ أَكْرَمَنِي (بِكَ) أَنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِكَ مَعَ إِمَامٍ مَنْصُورٍ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ" ؛ يعنى از خدائي كه مقامت را گرامى داشت، و مرا به وسيله تو كرامت بخشيد، درخواست میكنم، كه خون خواهى تو را همراه پيشواى يارى شده و منصور از اهل بيت محمّد (كه درود خدا بر او و خاندانش باد) روزى من نمايد. و نيز: « وَ اَکْرَمَنی بِکَ اَنْ یَرْزُقَنی طَلَبَ ثارِکَ مَعَ اِمامٍ مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ و َآلِهِ»يعنى از خداوندی که مقام تو را گرامی داشته و مرا به واسطه دوستی تو عزت و کرامت بخشیده درخواست می‌کنم که : خونخواهی تو را ، بیاری امامی یاری شده از خاندان محمد (ص)به من روزی گرداند. در دعای ندبه هم می خوانیم: «این المنصور علی من اعتدی علیه»يعنى كجاست آنكه ياري شده و پيروز است بر كسي كه به او ستم نموده است.
بنابراين خداوند، حضرت مهدی (ع)را که از فرزندان آن حضرت و وارث خون آن شهید مظلوم است، خون‌خواه حضرتش قرار داده و به وی قدرت و سلطنت عطا فرموده، و او را «منصور» نام نهاده، تا هنگامی که امر ظهور از طرف خدا امضاء شود، با قوّت و قدرت و تأیید خداوند قیام کند و همۀ جباران و ستمگران و ستم‌پیشگان را طعمه مرگ سازد. در مورد نوع و چگونگي اين ياري كه خداوند براي حضرت بقية الله(ع)انجام مى دهد، گفته شده است:
فرشتگان بزرگ الهی همراه حضرت هستند و در مواقع دشوار و حساس به ایشان کمک می کنند و در حدیثی آمده که خداوند امام را با ملائکه یاری و تأیید می کند٢.ديگر ، وجود ياران سلحشور و نيرومند از ياران دوران خود امام و بعضى ياران انبياء گذشته است. در روايتىاز امام علی(ع) است که خداوند بعضی یاران حضرت موسی(ع) و اصحاب کهف و شیعیان خالص را برای یاری حضرت با او همراه می کند و آنان سبب تأیید و کمک حضرت هستند٣.
از ديگر عوامل پيروزي حضرت آنطور كه در احاديث فراوانی رسیده، ترس و هراس در دل دشمنان است که گفته شده امام بر دشمنان با رعب و هراسي كه در دل آنها مى افتر ، پيروز و منصور است يعنى«منصور بالرّعب و مؤیّد بالنّصر»٤ است؛ زيرا هنگام ظهور، رُعب او در دل قدرتمندان می‌افتد و نیروهای غیبی و نادیدنی به کمک او و یاران او می‌شتابند. ديگر وجود نشانه ها مانند ندای آسمانی است که مردم را به سمت حضرت فرا می خواند و صدای حضرت که در کنار خانه خدا به تمام مردم جهان می رسد و با اين نشانه ها، مقاومت در برابر حضرت نمى كنند و تسليم مى شوند. از ياري جنيان نيز در روايات سخن به ميان آمده چنانكه به ياري سليمان پيامبر رفتند٥؛ همچنين از ياري برخی موجوادت، مانند پرندگان و عوامل طبيعى كع با پرتاب سنگ به دشمنان و کوه ها و با خراب شدن بر سر دشمنان كه سبب هلاکت آنان می شود، ياد شده است ؛و البته آنچه دربارۀ یاری آن حضرت به وسیلۀ نیروهای غیبی گفته شده منافاتی با لزوم همراهى و حضور ياران عصر غيبت نداردو بایسته است که مردم آن حضرت را تا رسیدن به اهداف متعالیش یاری کنند.
١.تفسير فرات كوفي/٤٠. ٢.معجم احاديث المهدى٣٤٧/١. ٣. همان١٤١/٣. ٤. همان ٢٥٦/١. ٥. همان١٤١/٣. ٦.همان٩٦/٣و١٤١.
