ميثاق
یکی از لقب های شریف امام زمان (عج) «میثاق الله» است،در فرازي از زيارت آل ياسين مى خوانيم:"اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یا میثاقَ اللَّهِ الَّذى اَخَذَهُ وَ وَكَّدَهُ"١ يعنى سلام بر تو اي ميثاق الاهى كه خداوند بر آن ميثاق و پيمان گرفت و آن را محكم و مؤكّد گردانيد. میثاق از ماده وثاق به معنای «پيمان بستن» گرفته شده است.عهد و پيمان و میثاق، انسان را بر مى انگيزد تا به آنچه تعهد كرده، وفادار بماند و نقض پيمان نكند. يكى از موارد پيمان و ميثاق ما با خداوند، پذيرش امامت بقية الله(ع)است. آن حضرت، میثاق و عهدی است که خداوند، پيمان و ميثاقِ اطاعت و پیروی از او را از خلایق گرفت و آن را محکم گرداند. البته این یکی از میثاق های ارزنده الهی است که با توجه به کارکردهای مختلف آن در نظام هستی، می توان گفت مهم ترین میثاق الهی، پذیرش ولایت و امامت حضرت مهدی (عج) است.
از آنجا كه رحمت و فیض الهی از دریچه وجود آن امام، در هستی جاری می شود و اساساً اگر زمین مستقر و پابرجاست، به یُمن قدم های اوست و اگر آسمان برپاست، به تبرک نفس های اوست، لذا پیشرفت و رشد و ترقی انسان، از طریق اطاعت آزادانه و آگاهانه از دستور الهی و تعهد به میثاق خدا حاصل مى شود. هرچه انسان ها از عهد و ميثاق خود در پايداري بر ولايت امام عصر ارواحنا فداه كوتاهى كنند، فاصله شان با امام، بيشتر خواهد شد و از درك ديدار امام، محروم خواهند شد.خود آن حضرت فرموده اند: «اگر شیعیان ما که خدا آنان را در طاعتشان توفیق دهد، با دل هایی یکپارچه بر عهد خویش وفادار بودند، به یُمن لقای ما نائل می‌شدند و سعادت دیدار ما به آنان روی می‌آورد؛ دیداری که با شناخت حقیقی و درست ایشان نسبت به ما همراه بود؛" وَ لَوْ أَنَّ أَشْیاعَنا ـ وَفَّقَهُمُ اللّه لِطاعَتِةِ ـ عَلَى اجْتِماعٍ مِنَ القُلُوبِ فِى الوَفاءِ بِالعَهْدِ عَلَیْهِمْ، لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنُ بِلِقائِنا، وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا عَلى حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِها مِنْهُم بِنا"٢.
خداوند متعال، دو گونه عهد و پیمان را ویژه امام زمان (ع)بر عهده ما قرار داده است: يكم :عهد و پیمان و ميثاق عام؛ و آن عبارت است از پیمانی عمومی که به مقتضای فطرت در نهاد تمام آدمیان به ودیعت نهاده شده است؛ چنانکه در عبارت زیارت آل یاسین آمده ؛و دوم: عهد و پیمان خاص؛ که آن عبارت است از عهدی ویژه که در واقع نوعی بیعت با امام است. هر اندازه این نعمت والا یعنی عهد و بیعت با امام بیشتر مورد توجه قرار گیرد و از آن سپاس و شکرگزارده شود نعمت بهره گیری از وجود مبارک امام بر مردم و رعایای آن حضرت افزوده می‌گردد لذا به ما آموخته اند هر صبحگاهان قبل از هر کار و بعد از انجام فریضه صبح بگوییم:«اَلّلهُمَّ إنّی اُجَدَّدُ لَهُ فی صَبیحَة‌‌ِ یَومی هذا وَ ما عِشْتُ مِنْ اَیّامی عَهْداً وَ عَقداً وَ بَیْعَةً لَهُ فی عُنُقی لا اَحُولُ عَنْها وَ لا اَزُولُ اَبَداً ...»٣؛ پروردگارا! من در صبح امروز و هر روزی که زنده‌ام، با امام خود تجدید عهد و پیمان می‌کنم. بیعت آن بزرگوار را بر گردن خویش تجدید می‌نهم و از آن بازنمی گردم و هرگز آن را (از صفحه دل) پاک نمی‌سازم.
در این فراز سه لفظ عهد، عقد و بیعت ذکر شده است که وظیفه ما را در رابطه با بیعت و پيروي از امام زمان را مشخص می کند ؛ یعنی ابتدا باید با امام خود عهد ببندیم ؛ آنگاه پیمان خود را مستحکم کنیم و در نهایت با او بیعت نماییم.کسی که دست بیعت با امام زمان (عج) می دهد فقط رضایت حضرت را در نظر می گیرد نه کس دیگری را. عمل بر اساس دغدغه و خواسته امام باید اولویت منتظران باشد. انسان منتظر قبل از اینکه از کسی انرژی بگیرد باید هر صبح از امامش انرژی بگیرد. در دعای عهد بعد از تجدید عهد با امام، هشت مقام را از خدا طلب می کنیم:خدایا ما را از یاران و کمک كنندگان و دفاع کنندگان از او و شتابندگان به سوی او در برآوردن خواسته هایش و انجام دستورات و اوامرش و مدافعین از آن حضرت و پیش گیرندگان به سوی خواسته اش و شهادت یافتگان پیش رویش قرار ده:«اللهم اجعلنی من انصاره و اعوانه و الذابین عنه و المسارعین الیه فی قضاء حوائجه والممتثلین لاوامره و المحامین عنه و السابقین الی ارادته و المستشهدین بین یدیه.
------------
١. بحارالانوار١٠١/١٠٢و مفاتيح الجنان. ٢.احتجاج٤٧٩/٢. ٣.دعاي عهد، مفاتيح الجنان.
