مُحيي

محيي، اسم فاعل و به معنای زندگی بخش و احیاکننده ، یکی از اسماء الهی و یکی از القاب مهدوی است که بارها در متون اسلامی به آن اشاره شده است ؛ چنان که در تفسیر آیه شریفه: «إعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها قَدْ بَیَّنَّا لَكُمُ الْآیاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ­؛ بدانید که خداوند، زمین را پس از مرگش زنده می کند. همانا ما نشانه های [توحید و عظمت] را برای شما روشن کردیم، باشد که تعقل کنید»؛ روايت شده است که مقصود از این آیه، قائم آل محمّد عجّل الله فرجه می باشد. امام باقرعلیه السلام فرمودند: «یُحْیِیهَا اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِالْقَائِمِ بَعْدَ مَوْتِهَا [یَعْنِی] بِمَوْتِهَا کُفْرَ أَهْلِهَا وَ الْکَافِرُ مَیِّت؛ خداوند متعال زمین را بعد از مرگش به وسیله قائم زنده خواهد کرد و مقصود از موت زمین، کفر اهل زمین است و کافر نیز حکم میّت را دارد».

زمین مرده

علاوه بر احياگرى امام عصر(ع) در مورد زمين مرده قلب‌ها و زنده كردن آنها به نور ايمان، احیای دانش‌ها و احكام دین كه در طول ساليان و قرون به فراموشی سپرده شده و در واقع مرده است است نيز در برنامهٔ آن حضرت قرار دارد. در دعای ندبه مى‌خوانیم: «أَیْنَ مُحْیِی مَعَالِمِ الدِّینِ وَ أَهْلِه؛ کجاست آن که با قدرت الهی، پرچم دین و..

جایگزین

اهل ایمان

اهل ایمان را زنده می کند؟»، در اعمال روز جمعه آمده است: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی وَلِیِّکَ الْمُحْیِی سُنَّتَکَ الْقَائِمِ بِأَمْرِکَ؛ خدایا درود فرست بر ولی خودت آن که سنّت تو را احیاء خواهد نمود و به فرمان تو قیام خواهد کرد». همچنين در یکی از زیارات صاحب الامر عليه السلام می‌خوانیم: «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا مُحْیِیَ مَعَالِمِ الدِّینِ وَ أَهْلِه؛ سلام بر تو ای احیاگر پرچم و نشانه‌های دین و اهل آن». و در زیارت دیگر الگو:حضرت حجت سلام الله عليه آمده است: «السَّلَامُ عَلَی مُحْیِی الْمُؤْمِنِینَ وَ مُبِیرِ الْکَافِرِین؛ سلام بر آن آقایی که احیاکننده مؤمنان و هلاک کنندهٔ کافران است».

حضرت مهدی

بنابراین حضرت مهدی (عجّل الله فرجه) احیاگر دین و مؤمنان و سنت نبوی است که قبل از ظهور حضرتش ، دچار تحریف و کج روی شده است. يك احيا و زنده كردن ديگر كه امام انجام مى دهد در زمينه عدالت است. امام صادق عليه‌السلام درباره همان آیهٔ هفده سوره حديد فرمودند: «یُحْیِیهَا اللَّهُ بِعَدْلِ الْقَائِمِ عِنْدَ ظُهُورِهِ بَعْدَ مَوْتِهَا بِجَوْرِ أَئِمَّهِ الضَّلَالِ؛ خداوند زمین را پس از ظهور قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف به واسطه عدالت او زنده می­کند، پس از آنکه با جور و ظلم رهبران گمراه، مرده باشد.»

احیا

• يک احيا و زنده كردن هم در مورد قرآن و احكام آن است: در دعای ندبه مى‌خوانيم:"اَينَ الْمُؤَمَّلُ لِاِحْياءِ الْكِتابِ وَ حُدُودِهِ‏؟"؛ يعنى كجاست كسی كه برای زنده كردن كتاب [خدا] و حدودش به او دل بسته‌‏اند؟ متأسفانه، در دوره غيبت، قرآن بيش از پيش مهجور واقع شده است. بسياری به خواندن آن مداومت دارند، ولی به معارف آن پای‌بند نيستند؛ بسياری به جای ‏توجه به معانی و معارف قرآن، همت خود را صرف چگونه خواندن مي‏ كنند؛ البته زيبا خواندن نيز مهم است، به ‏شرطی كه در كنار فهم معارف قرآن باشد و نه خالی از آن؛ بسياری نيز اساساً قرآن را بوسيده و بر طاقچه گذاشته‌‏اند! تازه اين حال و روز مومنان و خوبان است، بَدان را كه اساساً جای پرسش نيست. در سطح فرا فردی نيز احكام ‏و معارف قرآن مهجور و متروک است. احكام و حدود آن،‌ چنانكه بايد، اجرا نمی‏‌شود و يا توان اجرای آنها نيست ؛ اما همه اين مشكلات با ظهور و استقرار حكومت حق توسط آن حضرت پايان می‏‌يابد و ظلم و انحراف جای خود را به عدل و ايمان خواهد داد. پيامبر گرامی اسلام فرمودند: "سيأتي زمان علي امتي لايبقي من القرآن الا رسمه؛ زمانی بر امت من خواهد آمد كه از قرآن جز ظاهر آن باقی نمی‌ماند٥

." اميد كه به لطف خدای متعال و اهل بيت عصمت و طهارت ‏-عليهم السلام- ما جزو كسانی نباشيم كه در مهجور گذاشتن قرآن شريک‌‏اند، بلكه در زمره كسانی قرار گيريم كه در رفع مهجوريت قرآن ‏می‌كوشند.