مُحيي
محيي،اسم فاعل و به معنای زندگی بخش و احیاکننده ، یکی از اسماء الهی و یکی از القاب مهدوی است که بارها در متون اسلامی به آن اشاره شده است ؛ چنان که در تفسیر آیه شریفه:«إعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها قَدْ بَیَّنَّا لَكُمُ الْآیاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ؛ بدانید که خداوند، زمین را پس از مرگش زنده می کند. همانا ما نشانه های [توحید و عظمت] را برای شما روشن کردیم، باشد که تعقل کنید»[۱]؛ روايت شده است که مقصود از این آیه، قائم آل محمّد عجّل الله فرجه می باشد. امام باقرعلیه السلام فرمودند: «یُحْیِیهَا اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِالْقَائِمِ بَعْدَ مَوْتِهَا [یَعْنِی] بِمَوْتِهَا کُفْرَ أَهْلِهَا وَ الْکَافِرُ مَیِّت؛ خداوند متعال زمین را بعد از مرگش به وسیله قائم زنده خواهد کرد و مقصود از موت زمین، کفر اهل زمین است و کافر نیز حکم میّت را دارد»[۲].
زمین مرده
علاوه بر احياگرى امام عصر(ع) در مورد زمين مرده قلب‌ها و زنده كردن آنها به نور ايمان، احیای دانش‌ها و احكام دین كه در طول ساليان و قرون به فراموشی سپرده شده و در واقع مرده است است نيز در برنامهٔ آن حضرت قرار دارد. در دعای ندبه مى‌خوانیم: «أَیْنَ مُحْیِی مَعَالِمِ الدِّینِ وَ أَهْلِه؛ کجاست آن که با قدرت الهی، پرچم دین و..
اهل ایمان
اهل ایمان را زنده می کند؟»، در اعمال روز جمعه آمده است: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی وَلِیِّکَ الْمُحْیِی سُنَّتَکَ الْقَائِمِ بِأَمْرِکَ؛ خدایا درود فرست بر ولی خودت آن که سنّت تو را احیاء خواهد نمود و به فرمان تو قیام خواهد کرد». همچنين در یکی از زیارات صاحب الامر عليه السلام می‌خوانیم: «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا مُحْیِیَ مَعَالِمِ الدِّینِ وَ أَهْلِه؛ سلام بر تو ای احیاگر پرچم و نشانه‌های دین و اهل آن»[۳]. و در زیارت دیگر الگو:حضرت حجت سلام الله عليه آمده است: «السَّلَامُ عَلَی مُحْیِی الْمُؤْمِنِینَ وَ مُبِیرِ الْکَافِرِین؛ سلام بر آن آقایی که احیاکننده مؤمنان و هلاک کنندهٔ کافران است»[۴].
حضرت مهدی
بنابراین حضرت مهدی (عجّل الله فرجه) احیاگر دین و مؤمنان و سنت نبوی است که قبل از ظهور حضرتش ، دچار تحریف و کج روی شده است. يك احيا و زنده كردن ديگر كه امام انجام مى دهد در زمينه عدالت است. امام صادق عليه‌السلام درباره همان آیهٔ هفده سوره حديد فرمودند: «یُحْیِیهَا اللَّهُ بِعَدْلِ الْقَائِمِ عِنْدَ ظُهُورِهِ بَعْدَ مَوْتِهَا بِجَوْرِ أَئِمَّهِ الضَّلَالِ؛ خداوند زمین را پس از ظهور قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف به واسطه عدالت او زنده میکند، پس از آنکه با جور و ظلم رهبران گمراه، مرده باشد.»
احیا
• يک احيا و زنده كردن هم در مورد قرآن و احكام آن است: در دعای ندبه مى‌خوانيم:"اَينَ الْمُؤَمَّلُ لِاِحْياءِ الْكِتابِ وَ حُدُودِهِ؟"؛ يعنى كجاست كسی كه براي زنده كردن كتاب [خدا] و حدودش به او دل بستهاند؟ متأسفانه، در دوره غيبت، قرآن بيش از پيش مهجور واقع شده است. بسياری به خواندن آن مداومت دارند، ولی به معارف آن پای‌بند نيستند؛ بسياری به جای توجه به معاني و معارف قرآن، همت خود را صرف چگونه خواندن مي كنند؛ البته زيبا خواندن نيز مهم است، به شرطی كه در كنار فهم معارف قرآن باشد و نه خالي از آن؛ بسياري نيز اساساً قرآن را بوسيده و بر طاقچه گذاشتهاند! تازه اين حال و روز مومنان و خوبان است، بَدان را كه اساساً جاي پرسش نيست. در سطح فرا فردی نيز احكام و معارف قرآن مهجور و متروک است. احكام و حدود آن، چنانكه بايد، اجرا نمیشود و يا توان اجراي آنها نيست ؛ اما همه اين مشكلات با ظهور و استقرار حكومت حق توسط آن حضرت پايان میيابد و ظلم و انحراف جای خود را به عدل و ايمان خواهد داد. پيامبر گرامی اسلام فرمودند: "سيأتي زمان علي امتي لايبقي من القرآن الا رسمه؛ زمانی بر امت من خواهد آمد كه از قرآن جز ظاهر آن باقی نمی‌ماند٥[۵]
." اميد كه به لطف خدای متعال و اهل بيت عصمت و طهارت -عليهم السلام- ما جزو كسانی نباشيم كه در مهجور گذاشتن قرآن شريکاند، بلكه در زمره كسانی قرار گيريم كه در رفع مهجوريت قرآن می‌كوشند.
